Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA Magda Froncisz Sędzia WSA Beata Łomnicka Protokolant: Maksymilian Krzanowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Suchej Beskidzkiej na uchwałę Rady Gminy Stryszawa z dnia 3 marca 2017 r. nr XXII/177/17 w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Stryszawa I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części, tj. w zakresie § 5 ust. 2; II. oddala skargę w pozostałym zakresie.
W dniu 3 marca 2017 r. Rada Gminy Stryszawa podjęła na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515, dalej "u.s.g.") i art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r. poz. 856) dalej zwanej: "u.o.z.", Uchwałę nr XXII/177/17 w sprawie przyjęcia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Stryszawa" (dalej "Program").
Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniósł Prokurator Rejonowy w Suchej Beskidzkiej. Przedmiotowej uchwale zarzucił naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 j.t.) oraz art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r. poz. 856 j.t.). Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
Zdaniem skarżącego ww. program opieki nad zwierzętami jest aktem prawa miejscowego w rozumieniu art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji RP oraz art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt zarówno z nazwy, jak i ze swej istoty jest aktem planowania, który uchwała rada gminy tylko na okres jednego roku.
W motywach skargi Prokurator wywodził, że program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt stanowi akt planowania i ma charakter wykonawczy do ustawy o ochronie zwierząt. O generalnym charakterze uchwały przesądza to, że nie odnosi się do indywidualnie oznaczonego podmiotu, lecz do pewnej kategorii potencjalnych adresatów. O abstrakcyjności normy prawnej stanowi natomiast możliwość jej wielokrotnego stosowania. Postanowienia ww. aktu zawierają powszechnie obowiązujące wzorce postępowania w zakresie zapewnienia opieki bezdomnym zwierzętom, np. obowiązek przekazania zwierzęcia do określonego schroniska, gospodarstwa rolnego. Na poparcie swojego stanowiska, powołał orzecznictwo sądowoadministracyjne.
W ocenie skarżącego, pogram taki powinien obejmować wszystkie zagadnienia wymienione w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, może też dodatkowo zawierać plan znakowania zwierząt ( ust. 3 ).
Z kolei realizacja zadań, o których mowa w ww. art. 11a ust. 2 pkt 3-6, może zostać powierzona podmiotowi prowadzącemu schronisko dla zwierząt (ust. 4). Większość kwestii tego rodzaju zostało uwzględnionych w § 1 programu. Jednakże w jego treści znalazł się również zapis dotyczący edukacji mieszkańców Gminy Budzów, który wykracza poza ustawowe upoważnienie. W treści art. 11 a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt zawarto zamknięty katalog zadań, które program powinien obligatoryjnie regulować w sposób kompleksowy, a zarazem precyzyjnie i konkretnie. Niewypełnienie tego obowiązku musi skutkować stwierdzeniem istotnego naruszenia prawa, powodującego nienależytą ochronę zwierząt, a w konsekwencji prowadzić do uznania nieważności całości uchwały. Nie można też wykraczać poza ustawową delegację. Rada gminy nie jest uprawniona do ujmowania w programie innych zagadnień, w przeciwnym razie narusza art. 7 Konstytucji RP. W związku z powyższym nie było podstaw prawnych do uregulowania kwestii ujętych w § 11 programu, dotyczących działań o charakterze edukacyjnym.