Dalej podniesiono, iż w ocenie strony skarżącej zakwestionowana opłata, której obowiązek zapłaty stanowi podstawowy warunek możliwości włączenia się do sieci wodociągowej ma charakter jednostronnie nałożonej na mieszkańców daniny publicznej i żaden z przepisów prawnych nie uprawniał organy jednostek samorządu terytorialnego do nakładania takich opłat. W orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalony został pogląd, że jednostronne nakładanie na obywateli jakichkolwiek obowiązków nie jest dopuszczalne bez wyraźnego upoważnienia ustawowego. Także z przepisy art. 84 Konstytucji wynika, że obywatel jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych przewidzianych wyłącznie ustawą.
Nadto podniesiono, że w dacie podjęcia zakwestionowanej uchwały nie istniał przepis prawa stanowiący podstawę prawną do wydania uchwały o takiej treści. Postawy takiej nie można doszukiwać się w zapisach przywołanej ustawy o samorządzie gminnym, jak też ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, póz. 230, z późn. zm.), w szczególności art. 99 tejże ustawy.
Zaznaczono, że z uwagi na zmianę stanu prawnego, na gruncie którego została podjęta uchwała Zarządu Miasta w stosunku do uchwały Rady Gminy, w której była zawarta delegacja do jej podjęcia, podstawy takiej nie stanowiły także przepisy obowiązującej w dacie podjęcia uchwały ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, póz. 662 z późn. zm.). Podstawy takiej nie mógł też stanowić przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. Nr 9, póz. 43, z późn. zm.), zgodnie z którym jeśli przepisy szczególne nie stanowią inaczej organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego postanawiają o wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego. Powołany przepis nie zawiera jednak podstawy prawnej do podejmowania uchwał określających odpłatność za zamiar podłączenia do sieci kanalizacyjnej lub wodociągowej.
Wojewoda podał, iż na wypadek, gdyby Sąd nie podzielił argumentacji strony skarżącej odnośnie możliwości zakwalifikowania przedmiotowej uchwały do kategorii aktów prawa miejscowego, strona skarżąca podnosi, że uchwała ta wpłynęła do Wojewody Małopolskiego dopiero w dniu 11 kwietnia 2011 r. na skutek interwencji organu nadzoru. Mając powyższe na uwadze stwierdzono, że w tej sytuacji roczny termin w ciągu którego można żądać stwierdzenia nieważności, w tym przypadku uchwały Zarządu Miejskiego, jeszcze nie minął.
Strona skarżąca podała ponadto z ostrożności procesowej, że gdyby Sąd nie podzielił powyższych twierdzeń strony skarżącej, odnoszących się do możliwości stwierdzenia nieważności kwestionowanej uchwały Zarządu Miejskiego, to wnosi o orzeczenie, iż kwestionowana uchwała została podjęta z naruszeniem prawa, z tych samych przyczyn dla których strona skarżąca wnosiła o stwierdzenie nieważności kwestionowanej uchwały.