Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz Sędziowie : WSA Małgorzata Łoboz WSA Mirosław Bator (spr.) Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi Firma A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławcze z dnia 17 grudnia 2018 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia gruntu z produkcji rolniczej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławcze na rzecz strony skarżącej Firma A kwotę 680 zł ( słownie: sześćset osiemdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Burmistrz Gminy K. decyzja z dnia 23 października 2018 r. nr [...] działając na podstawie art. 5, art. 11 ust. 1 i art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz art. 104 K.p.a. po rozpatrzeniu wniosku Firma A odmówił wyrażenia zgody na wyłączenie z produkcji gruntu rolnego o pow. 150,00 m2 z przeznaczeniem pod budowę stacji bazowej [...]" (wieża stalowo - kratowa H=40 m wraz z antenami sektorowymi oraz urządzeniami radiowymi RRU, urządzenia techniczne u podstawy wieży, linia kablowa, ogrodzenie) obejmujące część działki nr [...] położonej w [...] oznaczonej jako: R IIIa. W uzasadnieniu przytoczono stan sprawy oraz wskazano, że zgodnie z obowiązującym mpzp wnioskowana do wyłączenia z produkcji rolniczej część działki nr [...] objęta załączonym do wniosku projektem zagospodarowania zlokalizowana jest na terenach rolniczych oznaczonych symbolem 35.R i nie posiada zgody na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy (przeznaczenie na cele nierolnicze gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klasy I-III wymaga uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi).
Odwołanie od tej decyzji wniosła Firma A zarzucając naruszenie art. 50 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez nieprawidłowe zastosowanie polegające na uznaniu, że do planowanej inwestycji celu publicznego odpowiednie zastosowanie ma art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 i art. 7 ust. 2a ustawy; art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju i usług sieci telekomunikacyjnych przez niezastosowanie, podczas gdy przepis ten stanowi, że przeznaczenie terenu na cele rolnicze nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a taka sytuacja występuje w przedmiotowej sprawie. Wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy lub uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 17 grudnia 2018 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ podniósł, że dnia 10 września 2018 r. do Burmistrza Gminy K. wpłynął wniosek firmy Firma A o wydanie decyzji zezwalającej na wyłączenie z produkcji rolniczej gruntu rolnego o pow. 150,00 m2 z przeznaczeniem pod budowę stacji bazowej Firma A " (wieża stalowo - kratowa H=40 m wraz z antenami sektorowymi oraz urządzeniami radiowymi RRU, urządzenia techniczne u podstawy wieży, linia kablowa, ogrodzenie) obejmujące część działki nr [...] położonej w [...] oznaczonej jako: R Ula, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako użytek rolny 35 R. We wniosku wskazano, iż na tym terenie planowana jest budowa stacji bazowej telefonii komórkowej Firma A Wskazana wyżej działka nr [...], obręb [...], położona w [...] znajduje się w terenie objętym ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K. na terenach rolniczych oznaczonych symbolem 35.R i nie posiada zgody na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze zgodnie z art. 7 ust. l i 2 Ustawy (przeznaczenie na cele nierolnicze gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klasy I-III wymaga uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi). Ustalono też przeznaczenie podstawowe gruntów pod uprawy polowe, podlegające ustawowym ograniczeniom przeznaczenia na cele nierolnicze oraz przeznaczenie uzupełniające tj.: 1) uprawy sadownicze i ogrodnicze; 2) ogrody ozdobne i zieleń typu parkowego; 3) drzewostany (zagajniki, kępy, szpalery) zieleni śródpolnej; 4) wody powierzchniowe nie wrysowane na rysunku planu; 5) urządzenia i sieci infrastruktury technicznej; 6) niewrysowane na rysunku planu drogi dojazdowe do gruntów rolnych. W sprawie poza sporem jest, że przedmiotowa stacja telefonii komórkowej stanowi obiekt infrastruktury technicznej, sporne jest natomiast czy na obszarze działki nr [...], która stanowi użytki rolne klasy RHIa można ją zrealizować, w sytuacji gdy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy K. nie przeznaczył gruntów rolnych sytuowanych w jednostce strukturalnej oznaczonej symbolem 35.R, w której znajduje się ww. działka na cele nierolnicze. W ocenie Kolegium za prawidłowe należy uznać stanowisko organu I instancji. Skoro bowiem miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego, interpretacja jego poszczególnych zapisów nie może naruszać jednoznacznych regulacji ustawowych, co w efekcie prowadzi do sprzeczności między treścią norm ustawowych, w tym ww. art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych i ustaleniami planu miejscowego w zw. z. art. 17 pkt. 6 lit. c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jeszcze raz należy wskazać, że w treści przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych ustawodawca jednoznacznie wymaga, aby przeznaczenie gruntów rolnych i leśnych stanowiących użytki rolne klasy I-III na cele nierolnicze dokonane było w planie miejscowym sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu, a zatem po uzyskaniu wymaganej zgody ministra właściwego dla spraw rozwoju wsi. Brak takiej zgody wyklucza bowiem przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze, a w konsekwencji także wyłączenie takich gruntów z produkcji. W konsekwencji umieszczenie w planie zapisu o możliwości realizacji inwestycji, która wymaga wyłączenia gruntu rolnego z produkcji rolnej stanowi obejście prawa dotyczącego obowiązującej procedury przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze i jako takie nie może odnieść skutku. Należy podkreślić, że także w prawie administracyjnym nie można ograniczać, a tym bardziej wyłączyć systemowej analizy przepisów prawnych, w tym także przy stosowaniu prawa miejscowego, w szczególności sytuacji gdy brak takiej wykładni prowadzi do istotnej sprzeczności systemu prawnego. Należy mieć na uwadze, że obowiązujące prawo powszechnie obowiązujące stanowi system, a zatem całość którą powinna cechować koherencja, a przynajmniej wewnętrzna niesprzeczność. Nie można sytuacji, w której pojawia się sprzeczność między literalnym rozumieniem jednego przepisu prawa (w tym przypadku przepisu planu miejscowego) a spójnym brzmieniem innych przepisów (prawa ustawowego) pominąć tej kwestii ograniczając się do literalnej wykładni przepisów prawa miejscowego. Przeciwnie budzące wątpliwości przepisy prawa miejscowego trzeba wykładać dążąc do ograniczenia sprzeczności w obrębie systemu prawa. Skoro zatem wniosek Firma A dotyczył zezwolenia na trwałe wyłączenie 150,00 m2 gruntu rolnego stanowiącego użytek rolny klasy RIIIa z produkcji rolniczej w obrębie działki nr [...] położonej w miejscowości [...] pod budowę stacji bazowej telefonii komórkowej, a uzupełniające przeznaczenie m.in ww. działki pod realizację nie zostało poprzedzone wymaganą zgodą ministra - to organ I instancji nie naruszył prawa wydając decyzję odmowną. Organ zaznaczył, że inwestycja z zakresu infrastruktury technicznej może być lokalizowana w terenie oznaczonym symbolem [...] na gruncie nie wymagającym uzyskania zgody ministra na odrolnienie ( na gruntach rolnych niższych klas). Nadto przedmiotowa sprawa dotyczy kwestii wyłączenia z produkcji rolniczej gruntu rolnego, a tym samym zarzuty w zakresie zasad lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej mogłyby być rozważane przez starostę na etapie uzyskiwania pozwolenia na budowę.