Wojewoda [....] postanowieniem z 9 grudnia 2016 r., znak: [....] , na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 149 § 3 kpa, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu organ II instancji podał, że postępowanie w sprawie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną można podzielić na dwie fazy, z których pierwsza polega na badaniu formalnych podstaw wznowienia, zaś w drugiej prowadzone jest postępowanie co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy.
We wstępnym badaniu należy między innymi zweryfikować, czy podanie o wznowienie pochodzi od strony postępowania, w rozumieniu art. 28 kpa, bowiem w orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalony został pogląd, iż jeżeli w świetle twierdzeń wynikających już z samego wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego w sposób ewidentny, nie budzący żadnej wątpliwości wynika, że wniosek składa podmiot nie będący stroną, organ wydaje postanowienie na podstawie art. 149 § 3 kpa o odmowie wznowienia postępowania.
Organ II instancji podzielił stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji, że wnioskodawcy wznowienia nie przysługiwał przymiot strony w postępowaniu zakończonym ostateczną decyzją Starosty [....] z 19 października 2016 r. znak: [....] , co wynikało już z treści samego wniosku. Dla poparcia swojego stanowiska odwołał się do poglądów prezentowanych w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Odnosząc się do zarzutów zażalenia organ odwoławczy argumentował, że jak wynika z treści art. 47 ust. 1 i 2 ugn, przedmiotem postępowania w sprawie opartej ww. regulacje jest stwierdzenie wygaśnięcia prawa trwałego zarządu, do czego niezbędne jest ustalenie zbędności zarządzanej nieruchomości dla zarządcy. W takim przypadku przedmiotem badania oraz następnie orzekania nie jest kwestia ważności zasadności dalszego trwania, czy też wreszcie wypowiedzenia umowy najmu, dzierżawy bądź użyczenia zarządzanej nieruchomości, bowiem skutek ten następuje z mocy samego prawa i pozostaje niezależny od woli organu. Powoływanie się w tym zakresie na pogląd prawny wyrażony w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 października 2003 r., sygn.: OPS 6/03, należy uznać za nietrafne, bowiem w omawianej sytuacji nie dochodzi do skutków tak daleko idących jak w przypadku wydania decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości. W przypadku stwierdzenia wygaśnięcia prawa trwałego zarządu nieruchomością własność pozostaje przy podmiocie publicznym, a zmienia się jedynie podmiot gospodarujący taką nieruchomością w imieniu właściciela.
Ponadto w zażaleniu podniesiono zarzutu naruszenia przez organ I instancji przepisu art. 10 kpa, jednak oprócz wyartykułowania przez stronę żalącą omawianego zarzutu, nie wskazano jakichkolwiek argumentów przemawiających za jego słusznością, stąd nie mógł on zostać uwzględniony.
[....] S.A. w Z. wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na postanowienie Wojewody [....] , domagając się jego uchylenia oraz uchylenia poprzedzającego je postanowienia organu I instancji, a także zasądzenia kosztów postępowania.