Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Rynczak Sędziowie: WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) WSA Mirosław Bator Protokolant: Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2010 r. sprawy ze skargi M.B. i A.L. na uchwałę Rady Miasta T. z dnia 27 września 2002 r. nr [....] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy T. dla obszaru [....] w T. skargę oddala.
Rada Miasta T. w dniu 27 września 2002 r. podjęła uchwałę Nr XLIX/572/l11/2002 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy T. dla obszaru [....] w T.
Pismem z dnia [....] 2008 r. M.B. i A.L. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą " [....] " s. c. w T. wezwali Radę Miasta T. do usunięcia naruszenia interesu prawnego wywołanych przedmiotową uchwałą.
Skargą z dnia [....] 2009 r. (data nadania w urzędzie pocztowym - 13 lutego 2009 r.) skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie M.B. i A.L. - "[....] " s. c. w T. , reprezentowani przez pełnomocnika radcę prawnego S.K. , wnieśli o stwierdzenie nieważności w całości uchwały Rady Miasta T. z dnia 27 września 2002 r. Nr XLIX/572/lM/2002 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy T. dla obszaru [....] w T. Nadto strona skarżąca wniosła o zasądzenie kosztów postępowania na jej rzecz.
Kwestionowanej uchwale zarzucono naruszenie przepisów prawa administracyjnego procesowego i materialnego:
- art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na tym, że zaskarżona uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tych przepisów, czym uniemożliwia korzystanie z prawa własności,
- art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez brak zawarcia w planie odpowiednich regulacji wymaganych w tym przepisie,
- art. 16 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieczytelne sporządzenia załącznika graficznego do uchwały,
- art. 6 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na tym, że zaskarżona uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tych przepisów, czym uniemożliwia korzystanie z prawa własności,
- art. 140 K.c. polegającego na nieuprawnionym ograniczeniu właścicieli w możliwości korzystania ze swoich nieruchomości.
W uzasadnieniu podano, że przedmiotowy plan obejmuje zakresem swojego obowiązywania także działki o numerach [....] , [....] , [....] , obręb T. , jednostka ewidencyjna T. , przy ul. [....] w T. , które stanowią przedmiot własności skarżących.
Jak wskazano w skardze z treści przedmiotowego planu miejscowego wynika, że nieruchomości strony skarżącej znajdują się na obszarze oznaczonym w ww. planie miejscowym symbolem 5 DC - z przeznaczeniem podstawowym pod funkcje komercyjne z zakresu handlu, gastronomii, rzemiosła i inne usługi związane z działalnością nieuciążliwą. Zgodnie z definicją określoną w § 3 pkt 11 planu miejscowego, przez działalność nieuciążliwą należy rozumieć działalność, która nie powoduje oddziaływań szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz oddziaływań mogących pogorszyć stan środowiska, w rozumieniu § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 93, poz. 589) - w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji.