Badanie i ocena czy zachodzi niedopuszczalność odwołania /art. 134 Kpa/, od decyzji organu I instancji opartej na przepisie art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, nie może być oderwane od przeprowadzenia przez organ odwoławczy analizy, czy decyzja zapadła w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie do stanu poprzedniego w rozumieniu art. 38 ust. 1 tej ustawy, a zatem czy podstawę rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia faktyczne odpowiadające przesłankom wymaganym przepisem art. 50 ust. 1 ustawy Prawo wodne.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Władysława T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 21 czerwca 2000 r., (...) w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności skargi - uchyla zaskarżone postanowienie; (...).
Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2000 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (...), na podstawie art. 134 Kpa rozpatrując odwołanie Władysława T., stwierdziło niedopuszczalność tego odwołania od decyzji Burmistrza Gminy i Miasta D. (...) z dnia 25 lutego 2000 r., którą zobowiązano Gminę D. jako właściciela działki Nr 259/ 13 w B. do zasypania istniejącego wzdłuż działki rowu do wysokości niwelety terenu dla spowodowania naturalnego spływu wód opadowych.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Kolegium Odwoławcze poczyniło następujące ustalenia.
Rozpatrując sprawę z wniosku Cichosława D. dotyczącą odprowadzania wód opadowych z gruntów Władysława T. oznaczonych jako działki Nr 259/2, 259/7. 259/10 i z zabudowań na działce 259/2 oraz z gruntu Gminy stanowiącego działkę Nr 259/13, Burmistrz Gminy i Miasta D. wydał z powołaniem na przepisy art. 104 Kpa i art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne wskazaną wyżej decyzję. Decyzją tą określono odcinki rowu, które winny być zasypane w pierwszej kolejności - w terminie do dnia 15 maja 2000 r. oraz odcinek pozostały - nie później niż do dnia 30 grudnia 2000 r. W uzasadnieniu tej decyzji ustalono, że w związku z zagospodarowaniem i zabudową działek 260/4 i 260/5 zmianie uległa trasa wód opadowych - powierzchniowych wypływających z działki Nr 259/13 stanowiącej własność Gminy, będącej fragmentem starej drogi, z której nikt nie korzysta.
Rozpatrujący sprawę organ uznał, że wnioskowane przez strony wykonanie rowu otwartego lub krytego od działki Nr 259/13 pomiędzy działkami 260/4 i 260/5 /własności Cichosława D./, a działką Nr 259/12 /własność Władysława T./ jest niezasadne, gdyż taki rów nie miałby dalszego odprowadzenia. Zdaniem tego organu jedynym rozwiązaniem zaistniałego konfliktu jest przywrócenie naturalnego spływu wód opadowych - powierzchniowych przez zasypanie istniejącego na działce Nr 259/13 rowu - stanowiącego ciek zamknięty, do którego podczas intensywnych opadów deszczów spływają wody opadowe - powierzchniowe, a następnie się rozlewają.
W uzasadnieniu swej decyzji Burmistrz zawarł stwierdzenie, że ma ona w rozumieniu art. 38 ust. 1 ustawy Prawo wodne charakter ostateczny, a w terminie 30 dni od jej doręczenia strona może dochodzić swoich roszczeń przed sądem.
Od decyzji niniejszej złożył odwołanie Władysław T., z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia, stojąc na stanowisku, że został błędnie pouczony przez organ I instancji, gdyż na decyzję w sprawie zasypania rowu jako urządzenia wodnego służy odwołanie w toku instancji.
Zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego, odwołanie nie jest dopuszczalne, z przyczyny przedmiotowej, gdyż dopuszczalność odwołania wyłączył przepis art. 38 ust. 1 ustawy Prawo wodne stanowiąc, iż decyzja w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie do stanu poprzedniego jest ostateczna, a strona w terminie 30 dni od otrzymania decyzji może dochodzić swoich roszczeń przed sądem.
W tej sytuacji Kolegium wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania uznało za niezasadny. Podkreślono, że dyspozycja przepisu art. 50 ust. 1 obejmuje zakaz działań właściciela gruntu zmierzających bezpośrednio do poprawy stosunków wodnych /m.in. także przez przekopanie rowu/ wbrew interesom właścicieli sąsiednich nieruchomości, a w świetle art. 50 ust. 2 Burmistrz jest właściwy do wydania decyzji w tej sprawie.