Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie : WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) WSA Tadeusz Kiełkowski Protokolant : Katarzyna Krawczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Limanowej na uchwałę Nr XXI/185/17 Rady Gminy Kamienica z dnia 21 marca 2017 r. w przedmiocie wprowadzenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Kamienica na rok 2017 stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Prokurator Rejonowy w Limanowej wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy Kamienica Nr XXI/185/17 z dnia 21 marca 2017 r. w sprawie wprowadzenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Kamienica na rok 2017, domagając się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w całości.
Prokurator zarzucił zaskarżonej uchwale w pkt II skargi, istotne naruszenie prawa materialnego, a to art. 11a ust. 2 pkt 1, 3, 4, 6, 7 i 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1840 - dalej jako: u.o.z.), poprzez zaniechanie wskazania w załączniku do uchwały Nr XXI/185/17 Rady Gminy Kamienica konkretnego (wraz z podaniem dokładnej nazwy i adresu) schroniska dla zwierząt, w którym Gmina zapewnia miejsce dla bezdomnych zwierząt, konkretnego podmiotu zajmującego się odławianiem bezdomnych zwierząt, konkretnego schroniska dla zwierząt dokonującego obligatoryjnej sterylizacji i kastracji zwierząt, konkretnego podmiotu, który będzie realizował zadania związane z usypianiem ślepych miotów, konkretnego gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich oraz konkretnego lekarza weterynarii zapewniającego całodobową opiekę weterynaryjną w przypadku zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt.
W uzasadnieniu skargi Prokurator przytoczył na wstępie treść § 5 i § 6 załącznika do zaskarżonej uchwały, w oparciu o które to postanowienia podniósł, że przedmiotowa uchwała w zakresie w jakim nie konkretyzuje schroniska zapewniającego opiekę bezdomnym zwierzętom, podmiotu zajmującego się odławianiem bezdomnych zwierząt, schroniska dla zwierząt, które realizuje obligatoryjną sterylizację albo kastrację zwierząt, podmiotu realizującego obowiązek usypiania ślepych miotów, nie wskazuje gospodarstwa rolnego dla zwierząt gospodarskich, ani lekarza weterynarii zapewniającego opiekę całodobową w przypadkach zdarzeń drogowych jest sprzeczna z prawem. W dalszej kolejności wskazano, że w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, zgodnie z którym zaskarżona uchwała wydana na podstawie art. 11a u.o.z. stanowi akt prawa miejscowego, z uwagi na fakt, iż zawiera ona normy o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Prokurator przywołał także obligatoryjne elementy, jakie w jego ocenie powinna zawierać każda uchwała wydana na podstawie art. 11a u.o.z., a następnie podkreślił, że program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt powinien zawierać konkretne regulacje zapewniające faktyczną realizację ujętych w nim zadań, a nie tylko deklaracje oraz regulacje pozorujące przez radę gminy wykonanie programu, co - jak zaznaczył - znajduje swoje potwierdzenie w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych. Zdaniem Prokuratora, w tego rodzaju uchwale powinno się określić konkretne schronisko dla zwierząt, z podaniem jego nazwy i adresu, a także skonkretyzować pozostałe podmioty wykonujące zadania na podstawie uchwały, na co wskazują użyte przez ustawodawcę w art. 11a u.o.z. sformułowania, tj. "zapewnienie (...) miejsca", "wskazanie", "zapewnienie (...) opieki". Według Prokuratora, przywołane powyżej określenia niewątpliwie wskazują na konieczność skonkretyzowania miejsc i podmiotów, które takiej opieki i schronienia udzielają. Mając na uwadze powyższe Prokurator wskazał, że w jego ocenie są to zatem normy o charakterze iuris cogentis, a w związku z tym ich pominięcie lub niewłaściwe zastosowanie skutkować powinno bezwzględną nieważnością takiego aktu. Podkreślono przy tym, że ustalenie w programie konkretnego schroniska, gospodarstwa rolnego, podmiotu zobowiązanego do udzielania pomocy weterynaryjnej bezdomnym zwierzętom, a także odławiającego bezdomne zwierzęta oraz usypiającego ślepe mioty, gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich, jak i wskazanie danych konkretnego lekarza weterynarii zapewniającego całodobową opiekę weterynaryjną w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt ma również istotne znaczenie informacyjne dla osób, które mogą się znaleźć w takiej sytuacji, która będzie wymagała skorzystania z pomocy wskazanych podmiotów. Jednocześnie zaznaczono, że powyższe ma także służyć zapewnieniu skutecznej realizacji programu, dla którego ustawa przewiduje krótki, bo roczny termin jego obowiązywania. Prokurator dodał również, że w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, iż brak takich obligatoryjnych elementów stanowi o istotnej wadliwości aktu wydanego na podstawie art. 11a u.o.z. Stąd też zdaniem Prokuratora, zaskarżona uchwała w sposób istotny narusza przepisy prawa materialnego, a to art. 11a ust. 2 pkt 1, 3, 4, 6, 7, 8 u.o.z. i z uwagi na ilość oraz charakter stwierdzonych wad powinna zostać uznana za nieważną w całości.