W zaskarżonej decyzji Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w szczegółach zrelacjonował zgromadzony materiał zawodowy łącznie z odmową przez Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego uzupełnienia uzasadnienia swych orzeczeń lekarskich. Na tej podstawie utrzymano w mocy decyzję organu I instancji, odmawiającą stwierdzenie chorób zawodowych u J.B. Jako podstawę rozstrzygnięcia wskazano art.138 § 1 pkt 1 K.p.a., art.5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. 1998, nr 90, poz.575 ze zm.), § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. nr 132, poz.1115).
W skardze do sądu administracyjnego J. B.ograniczył się do wyrażenia swego głębokiego przekonania, że jego niedomagania na zdrowiu są konsekwencją warunków, w jakich świadczył pracę zawodową.
W odpowiedzi organ administracyjny wniósł o oddalenia skargi i ponownie przytoczył podstawowe argumenty znane już z zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje :
Skarga zasługuje na uwzględnienie z uwagi na poważne uchybienia, które mogły mieć bezpośredni wpływ na treść zaskarżonej decyzji
W niniejszej sprawie Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny wszczął dwa postępowania administracyjne: pierwsze - w dniu [...] 2002 r., a drugie [...] 2003 r. W żadnym miejscu nie wyjaśniono, które z tych dwóch postępowań zostało zakończone zaskarżoną decyzją, ani czy drugie nadal się toczy stwarzając niebezpieczeństwo pojawienia się drugiej decyzji w tej samej sprawie.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny powołał się w swojej decyzji na § 10 rozporządzenia z 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych ["Postępowanie w sprawie rozpoznania choroby zawodowej lub jej stwierdzenia, rozpoczęte przed dniem wejścia rozporządzenia w życie, jest prowadzone na podstawie dotychczasowych przepisów."]. Mimo to Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny nie zaliczył do podstaw prawnych swej decyzji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 i z 1989 r. Nr 61, poz. 364). Oznacza to, że postępowanie wszczęte pod rządem rozporządzenia z 1983 r. zostało zakończone decyzją ostateczną nie uwzględniającą tego rozporządzenia. Dlatego należało stwierdzić naruszenie prawa materialnego, tj. § 10 rozporządzenia z 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych.§§ 4, 6 i 7 rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych nakazują dokonywać ustaleń w zakresie chorób zawodowych z uwzględnieniem przebiegu całej pracy zawodowej pracownika. Tymczasem organy obu instancji ograniczyły się do ustalenia warunków pracy u ostatniego pracodawcy. W aktach sprawy nie ma dowodu, że organ I instancji lub II instancji podejmował próbę ustalenia przebiegu pracy zawodowej J. B. przed rokiem 1991 r. Nie można wykluczyć, że informacje o warunkach pracy u poprzednich pracodawców J.B. rzutowałyby na ocenę przyczyn dolegliwości chorobowych strony. Dlatego dyrektywa bezwzględnie obowiązującego przepisu, nakazująca uwzględnienia całego przebiegu pracy zawodowej strony jest racjonalna. Uchybienie to nakazuje uchylenie decyzji wydanych w sprawie, jako sprzecznych z art.7 i art.77 K.p.a.