Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zimmermann Sędziowie WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Mariusz Kotulski (spr) Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2011r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Muszynie na uchwałę Rady Gminy Rytro z dnia 27 grudnia 1999r., Nr XVII/86/99 w przedmiocie ustalenia opłaty za przyłączenie do kolektora sanitarnego kanalizacji gminnej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały .
Rada Gminy w Rytrze podjęła w dniu 27 grudnia 1999r., na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3, art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 1996 r., Nr 13, poz. 74 ze zm.) oraz art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. prawo wodne (t.j. Dz. U. z 1974 r. nr 38 poz. 230 z późn. zm.) uchwałę Nr XVII/86/99 w sprawie opłaty za przyłączenie do kolektora sanitarnego. W § 1 uchwały ustalono stawkę jednorazowej opłaty w wysokości 1500 zł.
Pismem z dnia 31 grudnia 2010r. Prokurator Rejonowy w Muszynie zaskarżył w/w uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Zarzucono, że przedmiotowa uchwala wydana została z naruszeniem art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 18 ust. 2 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1996 r., Nr 13 poz. 74) oraz art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974r. prawo wodne (t.j. Dz. U. z 1974r. nr 38 poz. 230 z późn. zm.).
Strona skarżąca w uzasadnieniu podniosła, że powołane w w/w uchwale przepisy ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy prawo wodne nie dawały podstaw do nałożenia zakwestionowanej opłaty. Wskazano, iż w okresie uchwalenia przedmiotowej uchwały nie było przepisów ustawowych, które upoważniałyby gminę do samoistnego wprowadzenia tego rodzaju opłat.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Rytro wniosła o jej oddalenie, podając w uzasadnieniu, że podstawę prawną uchwalenia opłat stanowił art. 99 ustawy z dnia 27 października 1974r. Prawo wodne ( Dz. U. z 1974 r., Nr 38, poz. 230 ze zmianami), ówcześnie obowiązującej. Wprawdzie w przepisie jest mowa o konstruowaniu urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzaniu ścieków na koszt budżetu państwa, lecz po przyjęciu tych obowiązków przez organy samorządowe, niewątpliwie te ostatnie zastąpiły na terenie gmin jednostki organizacyjne dysponujące budżetem państwa.
Wskazano także, że ustawie z 7.06.2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków do obowiązków odbiorcy lub osoby odprowadzającej ścieki należy wykonanie przyłącza wodnego lub kanalizacyjnego na własny koszt.
Nadto podniesiono, że ani organ nadzoru, ani sąd administracyjny nie kwestionował uchwały wydanych w trybie art. 99 ustawy prawo wodne. W ocenie Rady Gminy w skardze wystąpiła wewnętrzna sprzeczność, bowiem z jednej strony podniesiono, że art. 99 prawa wodnego nie stanowił podstawy do jakiejkolwiek uchwały rady, z drugiej zaś strony wskazano, że gmina może jedynie dochodzić zwrotu części kosztów poniesionych z przyłączenia do kolektora sanitarnego kanalizacji gminnej. Zdaniem Rady Gminy uznając, że art. 99 prawa wodnego stanowi podstawę do zwrotu części poniesionych kosztów, nie można zanegować, że stanowi on podstawę do partycypacji mieszkańców w kosztach budowy kanalizacji. Rada Gminy nie podzieliła poglądu skarżącego, że w polskim systemie prawnym brak jest przepisów ustawowych, które upoważniałyby gminę do samoistnego wprowadzenia tego rodzaju opłat. Następnie wskazano, że zaskarżona uchwała nie jest aktem prawa miejscowego (bo brak jest podstawy jej wydania i nie została ogłoszona w sposób prawem przewidziany) i tym samym skarga została wniesiona po terminie.