Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
W ramach swej kognicji sąd bada czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego lub przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a.
Skarga została złożona przez Prokuratora, co oznacza, że nie musiała być poprzedzona wyczerpaniem środków zaskarżenia (art. 52 § 1 P.p.s.a.), jej wniesienie nie było też ograniczone żadnym terminem, gdyż skarga dotyczy aktu prawa miejscowego (art. 53 § 3 P.p.s.a.).
Ustosunkowując się do stanowiska Rady Gminy przedstawianego w odpowiedzi na skargę należy wskazać, że zaskarżona uchwała stanowi akt prawa miejscowego, zawiera ona bowiem normy generalne, skierowane do mieszkańców, których budynki mieszkalne będą mogły być podłączone do kolektora sanitarnego kanalizacji gminnej. Adresat tej uchwały został określony generalnie. Zaskarżona uchwała weszła w życie z dniem podjęcia, ale wówczas w stanie prawnym obowiązującym w 1999r. nie było wymogu ogłaszania aktów prawa miejscowego w wojewódzkich dziennikach urzędowych. Zgodnie z wówczas obowiązującym art. 42 ustawy o samorządzie gminnym przepisy gminne ogłaszało się poprzez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych lub w inny sposób miejscowo przyjęty, a także przez ogłoszenie w lokalnej prasie, chyba że przepisy prawa stanowiły inaczej i takie przepisy gminne wchodziły w życie z dniem ogłoszenia, o ile nie przewidywały wyraźnie terminu późniejszego.
Skarga zasługuje na uwzględnienie, ponieważ w ocenie Sądu zaskarżona uchwała nr XVII/86/99 uchwalona przez Radę Gminy w Rytrze w dniu 27 grudnia 1999r. została wydana z rażącym naruszeniem prawa, a jednorazowe opłaty przyłączeniowe w niej wskazane za przyłączenie do kolektora sanitarnego kanalizacji gminnej zostały uchwalone bez podstawy prawnej.
Wskazać należy, że kompetencje gminy w zakresie stanowienia prawa miejscowego określone zostały w rozdziale 4 ustawy z 8.03.1990r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity z 1996 r. nr 13, poz. 74 ze zm.). Zgodnie z dyspozycja art. 40 w/w ustawy gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego jedynie na podstawie upoważnienia ustawowego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalony został pogląd, że jednostronne nakładanie na obywateli jakichkolwiek obowiązków nie jest dopuszczalne bez wyraźnego upoważnienia ustawowego. Także z przepisu art. 84 Konstytucji RP wynika, ze obywatel jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych przewidzianych wyłącznie ustawą.
W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie zakwestionowane jednorazowe opłaty przyłączeniowe do kolektora sanitarnego kanalizacji gminnej w wysokości 1500 zł mają charakter jednostronnie nałożonej na mieszkańców daniny publicznej i żaden z powołanych w przedmiotowej uchwale przepisów nie uprawnia rady gminy do nakładania tych opłat.
Takiej podstawy do nie dają wskazane w zaskarżonej uchwale przepisy art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 18 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy o samorządzie gminnym (poprzednio ustawy o samorządzie terytorialnym, której tytuł został zmieniony przepisem art. 10 pkt. 1 ustawy z 29.12.1998r. o zmianie niektórych ustaw w zw. z wdrożeniem reformy ustrojowej , Dz. U. z 1998 r. nr 162, poz. 1126). Przepisy art. 7 i art. 18 w/w ustawy ustalają bowiem w sposób ogólny zakres i przedmiot kompetencji rady gminy, przy czym z treści art. 7 ust. 1 pkt 3 wynika jedynie, że zadania własne gminy obejmują w szczególności m.in. sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych. Przepisy te stanowią regulację prawa ustrojowego (i zarazem mają charakter organizacyjny), ustalają zakres działania organów gminy, określają w sposób ogólny zadania publiczne, których wykonywanie powierzono samorządowi gminnemu i odsyłają do innych ustaw w zakresie podstaw do podejmowania uchwał.