Sprawa ze skargi na uchwałę Zarządu Gminy Bobowa w przedmiocie ustalenia warunków podłączenia do wodociągów
Uzasadnienie strona 4/4

Należy również wyjaśnić, że także żaden z przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 z późn. zm.) nie zawierał podstawy prawnej do podejmowania uchwał określających odpłatność za podłączenie nieruchomości (posesji) do sieci wodociągowej (lub nakładania jakichkolwiek opłat "podłączeniowych").

Skład orzekający w całości podziela pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 maja 2002 r., sygn. akt I SA 2793/01, zgodnie z którym art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej zawiera jedynie podstawę prawną do ustalenia cen za wodę z wodociągu gminnego (odpowiednio cen za odbiór ścieków do kanalizacji gminnej), nie można zaś w żadnym względzie uznać tego przepisu za podstawę prawną nałożenia w drodze uchwały organu gminy obowiązku ponoszenia opłat za możliwość korzystania z urządzeń wodociągowych (kanalizacyjnych) lub opłat za podłączenie do tych urządzeń.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 z późn. zm.) podłączenie nieruchomości do istniejącej kanalizacji sanitarnej jest prawnym obowiązkiem mieszkańca, obwarowanym karą grzywny, jednakże przyłączenie nieruchomości do sieci kanalizacyjnej nie jest obowiązkowe w tym przypadku, w którym dana nieruchomość jest wyposażona w przydomową oczyszczalnię ścieków spełniająca wymagania określone w przepisach odrębnych.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 maja 1996 r., sygn. akt I SA/Łd 65/96; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 grudnia 1996 r., sygn. akt II SA/Kr 1377/96; uchwała Sadu Najwyższego z dnia 26 września 1995 r., sygn. akt III AZP 22/95, opub. w OSNAPiUS 1996, nr 6, poz. 80, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2000 r., sygn. akt II SA 2320/2000) w zakresie ustalania zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (art. 40 ust. 2 pkt 4) nie mieści się wprowadzanie opłat za podłączenie do nich.

W tych okolicznościach faktycznych i prawnych zaskarżona uchwała w zakresie § 1 ust. 3 jako akt prawa miejscowego wydana została bez podstawy prawnej. Natomiast w pozostałym zakresie, tj. § 1 ust. 1 i 2 oraz ust. 4 i 5, a także § 2 i 3 - zaskarżona uchwała nie narusza obowiązujących przepisów w stopniu pozwalającym na jej wyeliminowanie z obrotu prawnego i w tym zakresie Sąd skargę oddalił. Sama strona skarżąca w istocie nie formułowała żadnych zarzutów przekraczających treść § 1 ust. 3 zaskarżonej uchwały.

Sąd nie podziela stanowiska co do oddalenia skargi z tego powodu, że z dniem 1 stycznia 2002 r. przestało obowiązywać prawo wodne z 1974 r. Zaskarżona uchwała wywołała skutki prawne w zakresie jej obowiązywania - na jej podstawie pobierane były opłaty i tym samym utrata mocy obowiązywania nie ma znaczenia dla oceny zgodności jej z prawem w dacie jej podjęcia.

Ponieważ zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego, tym samym nie istniał wymóg 6-miesięcznego terminu do jej zaskarżenia przez prokuratora. Wynika to wprost z art. 53 § 3 zdanie 2 P.p.s.a. Wniesienie skargi przez prokuratora nie będącego stroną w postępowaniu administracyjnym nie wymaga wyczerpania środków zaskarżenia (art. 52 § 1 P.p.s.a.).

Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części, mając na uwadze art. 94 ust. 1 u.s.g. który znosi czasowe ograniczenie eliminowania uchwał z obrotu prawnego w stosunku do uchwał będących aktami prawa miejscowego.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na zasadzie art. 147 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.

Strona 4/4