Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Zimmermann (spr.) Sędziowie: WSA Grażyna Firek WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2008 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wschodniej części obszaru wsi K. w Gminie K. Stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 2 ust. 4, § 2 ust. 5, § 5 ust. 2, § 7 ust. 2 pkt 1 i pkt 2, § 10 ust. 3 pkt 1 i pkt 2, § 10 ust. 3 pkt 3 w zakresie zdania: "w sytuacji orientacyjnego wyznaczenia tej strefy na rysunku planu, należy ją uściślić w toku sporządzania koncepcji zagospodarowania", ust. 4 pkt 1 i pkt 2, § 10 ust. 6 pkt 1 i pkt 2, § 10 ust. 8 pkt 1 i pkt 2, § 11 ust. 3, § 12 ust. 4 pkt 1 i pkt 2, § 13 ust. 2.
Rada Gminy K. podjęła w dniu [...] r. uchwałę Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wschodniej części obszaru wsi K. w gminie K.
W dniu [...] lutego 2008 r. uchwałę tę w części zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Krakowie Wojewoda.
W uzasadnieniu skargi Wojewoda napisał, że za naruszające obowiązujący porządek prawny należy uznać ustalenia planu zawarte w:
1) § 7 ust. 2 pkt 1,2, § 10 ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 4 pkt 1 i 2, ust. 6 pkt 1 i 2, ust.8 pkt 1 i 2, § 12 ust. 4 pkt 1 i 2 tekstu uchwały w brzmieniu: "teren powinien być zagospodarowany na podstawie koncepcji obejmującej jego całość; realizacja może być prowadzona etapami" "jako obowiązkowy element koncepcji ( ... ), w części ukazującej zasady nawiązania do otoczenia, należy sporządzić studium krajobrazowe", oraz § 10 ust. 3 pkt 3 w zakresie zdania:" w sytuacji orientacyjnego wyznaczenia tej strefy na rysunku planu, należy ją uściślić w toku sporządzania koncepcji zagospodarowania",
2) § 2 ust. 4, zgodnie z którym koniecznym jest uzyskiwanie zgody zarządcy drogi na podziały działek usytuowanych bezpośrednio przy drogach ponad lokalnych powiatowych, wojewódzkich i krajowych oraz zasada obsługi komunikacyjnej tych działek, modernizacja, rozbudowa i przebudowa istniejących obiektów w liniach rozgraniczających dróg, o których mowa w pkt 1 planu oraz budowa nowych obiektów w odległości mniejszej nić określona w par. 16 ust.2 pkt. 5 oraz ust.3 i 4 pkt 4 uchwały jak też sytuowanie reklam widocznych z drogi, ze względu na bezpieczeństwo ruchu,
3) § 2 ust. 5, wedle którego w przypadkach szczególnych ustala się możliwość odstąpienia od wymagań przewidzianych planem (w § 6 i 8 ust. 2 pkt 6 i 7-9, oraz § 7 i § 9-15) w stosunku do architektonicznych form zabudowy na podstawie opinii gminnej komisji ds. urbanistyki i architektury, wyrażonej na wniosek wójta gminy,
4) § 13 ust. 2, zgodnie z którym obiekty usytuowane na terenach określonych w § 6 do 12, mogą być realizowane, jeśli charakteryzują się wysokimi walorami estetycznymi, nie stwarzają dysharmonii z otaczającym krajobrazem; w przypadku obiektów o szczególnym znaczeniu w krajobrazie, decyzję podejmuje się po uzyskaniu opinii gminnej komisji ds. urbanistyki i architektury,
5) § 5 ust. 2, zgodnie z którym" z uwagi na możliwość występowania na obszarze wsi innych obiektów o wartościach zabytkowych, decyzje dotyczące obiektów budowlanych powstałych przed 1945 r. podejmuje się po uzyskaniu przez gminę stanowiska organu właściwego ds. ochrony zabytków,
6) § 11 ust. 3 mówiący, iż zasady zabudowy i zagospodarowania dotyczące obiektu oznaczonego symbolem [...] (PN. "[...]" lub "[...]" ) objętego ochroną konserwatorską, będą określane indywidualnie, na podstawie uzgodnienia z organem właściwym.
Kwestionowane zapisy Wojewoda uznał za naruszające obowiązujący porządek prawny, w tym w szczególności art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, jak również obecnie obowiązujący art. 15 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przywołane przepisy w sposób enumeratywny wymieniają materię podlegającą regulacji w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.