Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędziowie : WSA Krystyna Daniel (spr.) AWSA Janusz Kasprzycki Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi T.D. na postanowienie Wojewody z dnia [....] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania skargę oddala.
Starosta Powiatowy w [...] pismem z [...] r, znak: [...], na podstawie art. 64a ust. 1 w zw. z art. 122 ust. 1 pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 pkt 19 lit. a, art. 140 ust. 1 ustawy z 18. 07. 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 ze zm.) podał, że zabudowa na cieku wodnym, którą T. D. wykonała po roku [...] wymaga pozwolenia wodnoprawnego. Zabudowa ta jest wykonana z kolektorów krytych ø800. W w/w piśmie organ I instancji poinformował T. D., że zgodnie z art. 64a ust. 1 ustawy Prawo wodne zobowiązana jest z mocy prawa do rozebrania w/w budowli wodnej na własny koszt oraz doprowadzenia cieku wodnego i terenu do stanu pierwotnego. W przypadku nie wykonania tych prac zostanie wszczęte w tej sprawie postępowanie egzekucyjne.
Odwołanie od powyższego pisma wniosła T. D., uznając że pismo to nosi znamiona decyzji i wniosła o uchylenie w/w pisma, nazwanego przez skarżącą decyzją, oraz umorzenie postępowania.
Wojewoda [...] postanowieniem z [...] r. znak: [...] na podstawie art. 134 k.p.a. stwierdził niedopuszczalność wniesienia odwołania od pisma Starosty [...] z [...] r., znak: [...], nazwanego przez T. D. decyzją,
Wojewoda [...] w uzasadnieniu wskazał, że sprawa rozbiórki zabudowy cieku wodnego (rurociągiem ø800) była już przedmiotem postępowania w Starostwie [...] oraz postępowania odwoławczego przed Wojewodą [...], który wydał w tej sprawie decyzję z [...] r. znak: [...]. Wykonanie przedmiotowej zabudowy cieku wodnego stwierdzone zostało przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w [...] podczas przeprowadzanej kontroli. W związku z tym organ ten wystąpił do Starosty [...] o wszczęcie postępowania w sprawie rozbiórki odcinków przedmiotowego rurociągu, wykonanego przez T. D. po roku [...] bez pozwolenia wodnoprawnego. O wszczęciu postępowania przez Starostę [...] w dniu [...] r. zawiadomiono strony postępowania. W dniu [...] r. przeprowadzono rozprawę administracyjną wraz z wizją w terenie, z udziałem m.in. T. D. Pismem z [...] r. Starosta [...] wezwał T. D. do rozebrania wykonanej zabudowy cieku wodnego. Uznając pismo za mające znamiona decyzji. T. D. wniosła odwołanie, w wyniku czego Wojewoda [...] uchylił "pismo mające znamiona decyzji" i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Kolejnym pismem z [...] r. znak: [...] Starosta [...] poinformował Panią T. D., że zgodnie z art. 64a ust. 1 ustawy Prawo wodne zobowiązana jest do rozebrania na własny koszt urządzenia wodnego wykonanego bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego. Jednocześnie poinformowano zobowiązaną, że w razie niewykonania prac, do których jest zobowiązana z mocy prawa, wszczęte zostanie w sprawie postępowanie egzekucyjne. Starosta [...] nie wydał decyzji w sprawie, ale w/w pismem pouczył T. D. o jej obowiązkach. Skoro w przedmiotowej sprawie obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego wynika wprost z ustawy, to brak jest podstaw do wydania decyzji i Starosta jej nie wydał, a jedynie pouczył zobowiązaną o jej obowiązkach. Organ odwoławczy podał, że skoro nie istnieje decyzja w przedmiotowej sprawie to odwołanie jest niedopuszczalne. Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie poglądem pisma zawierające rozstrzygnięcie w sprawie załatwianej w drodze decyzji są orzeczeniami, nawet gdy nie zachowują w pełni sformalizowanych wymogów przewidzianych w art. 107 § 1 k.p.a., jednak pismo informujące o wynikających z przepisów prawa obowiązkach nie może być uznane za orzeczenie. Czynność organu administracji publicznej - prowadzenie rozprawy, z której sporządzany jest protokół, nie jest orzeczeniem, od którego przysługuje środek odwoławczy. Organ II instancji zaznaczył, że niedopuszczalne jest odwołanie od czynności organu administracji publicznej, która nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 i art. 107 k.p.a.