Skarga może dotyczyć tylko sprawy administracyjnej skarżącego /jego własnej/, rozumianej jako przewidziana w przepisach prawa administracyjnego możliwości konkretyzacji własnych uprawnień lub obowiązków, wynikających z prawa materialnego. Tak ujmując interes prawny w uprawnieniu do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzić należy, że interesu tego nie posiada najemca lokalu w sprawie o zameldowanie na pobyt stały w tym pomieszczeniu innej osoby. Interes taki posiada natomiast ta osoba: zarówno w sprawie o jej zameldowanie, prowadzonej przed organami administracji jak i następnie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym /art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - t.j. Dz.U. 2001 nr 87 poz. 960/.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Janiny Ś. na decyzję Wojewody M. z dnia 9 lipca 2001 r. (...) w przedmiocie zameldowania - skargę oddala.
Pismem z dnia 15 lutego 2001 r. Janina Ś. zwróciła się do Urzędu Miasta K. o zameldowanie swojej synowej Ewy Ś. na pobyt stały w lokalu nr 6 położonym w budynku przy ul. (...) w K. Podawała, że Ewa Ś. mieszka w tym lokalu wraz z mężem i razem wraz z nią prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Administrator budynku Janina S. odmawia jednak zgody na zameldowanie Ewy Ś. Po wszczęciu postępowania w sprawie zameldowania, współwłaściciele powyższej nieruchomości Piotr S. i Waldemar S., oświadczyli w pismach, że nie wyrażają zgody na zameldowanie Ewy Ś. na pobyt stały w lokalu, którego najemcą jest wnioskodawczyni.
W toku postępowania dowodowego przesłuchano czterech świadków - a to: Marię G., Bogusławę S., Władysławę N., Aleksandrę K. oraz strony postępowania - Janinę Ś. i Ewę Ś.
Przeprowadzono również dowód z wywiadu Policji na okoliczność przebywania i zamieszkiwania Ewy Ś. w lokalu nr 6 przy ul. (...).
Pozostałe dowody, to: decyzja o przydziale lokalu z dnia 21 września 1972 r. oraz odpis z Księgi Wieczystej nr 36608.
Po przeprowadzeniu w powyższym zakresie postępowania dowodowego, decyzją Prezydenta Miasta K. z dnia 18 maja 2001 r. (...), wydaną na podstawie art. 47 ust. 2 i art. 50 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ oraz art. 104 Kpa orzeczono o odmowie zameldowania Ewy Ś. na pobyt stały w lokalu nr 6 przy ul. (...) w K. W uzasadnieniu tej decyzji podkreślono, że wnioskodawczyni Janina Ś. jest najemczynią lokalu, w którym domaga się zameldowania na pobyt stały swojej synowej. Stosunek najmu został nawiązany w oparciu o decyzję o przydziale z dnia 21 września 1972 r. (...). Synowa wnioskodawczyni Ewa Ś. faktycznie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu. Pomimo zamieszkiwania nie może jednak zostać zameldowana tam na pobyt stały. Żądając zameldowania zgodnie z przepisem art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, powinna nie tylko zamieszkiwać w tym lokalu z zamiarem stałego przebywania /art. 6 ust. 1 ww. ustawy/, ale ponadto przedstawić uprawnienia do przebywania w tym pomieszczeniu. Zdaniem organu I instancji w niniejszej sprawie brak jest spełnienia tej właśnie przesłanki koniecznej do zameldowania się na pobyt stały. Współwłaściciele budynku nie potwierdzają Ewie Ś. posiadania uprawnień do zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu. Przeciwnie, sprzeciwiają się temu aby Ewa Ś. w lokalu tym mieszkała i aby tam została zameldowana. Zgoda współwłaścicieli jest niezbędna, gdyż stosownie do art. 14 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ zgody na podnajęcie czy użyczenie lokalu udziela jego właściciel.
Powyższa decyzja zaskarżona została odwołaniem wniesionym przez Janinę Ś. W odwołaniu zakwestionowano ustalenia organu I instancji, co do braku posiadania przez Ewę Ś. "uprawnień do zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu". Janina Ś. wskazywała, że zarówno jej syn jak i synowa zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych "jako osoby z kręgu najbliższych posiadają prawa tzw. ustawowego dziedziczenia, czyli wejścia w stosunek najmu po śmierci głównego najemcy", Ewa Ś. nadto zamieszkuje w tym lokalu. Winna zostać zatem zameldowana.