Na poparcie swojego stanowiska, skarżący powołał się na orzecznictwo sądowoadministracyjne w związku z wykładnią art. 37 ust. 4 u.g.n..
Ponadto skarżący podkreślił, że nie było podstaw do zastosowania przez Radę Gminy L. przepisu z art. 37 ust. 4 zd. 2 u.g.n. przy podejmowaniu zaskarżonej uchwały, bowiem nie został spełniony żaden z warunków określonych w art. 37 ust. 2, ust. 3 i ust. 4a u.g.n., a skarżący był zainteresowany wydzierżawieniem działek objętych zaskarżoną uchwałą, z których jedna (nr [...]) graniczy z działkami stanowiącymi własność skarżącego. W konsekwencji w sprawie powinien mieć zastosowanie przepis z art. 37 ust. 4 zd. 1 u.g.n.
W ocenie skarżącego istnieje wyraźny związek pomiędzy prawnie gwarantowaną sytuacją skarżącego, a zaskarżoną uchwałą, polegający na tym, że uchwała ta narusza interes prawny skarżącego. Skarżący jako właściciel nieruchomości bezpośrednio sąsiadujących z działką nr [...] oraz jako osoba zgłaszająca wolę uczestniczenia w przetargu co do tej i pozostałych działek, został pozbawiony możliwości uczestniczenia w takim przetargu. Nastąpiło to w wyniku bezpodstawnego zastosowania przez Radę Gminy L. przepisu z art. 37 ust. 4 zd. 2 u.g.n. Dodatkowo skarżący podniósł, że zaskarżona uchwała została podjęta bez uzyskania zgody Zebrania Wiejskiego Sołectwa B.. Obowiązek uzyskania takiej zgody wynika z art. 48 ust 2 ustawy o samorządzie gminnym. Gmina L. weszła w posiadanie nieruchomości będących przedmiotem zaskarżonej uchwały na mocy decyzji Wojewody K. z dnia 22 stycznia 1992 roku o numerze [...], która z kolei została oparta na przepisach ustawy z dnia 10 maja 1990 roku Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. W związku z powyższym, należy założyć, że przedmiotem ww. decyzji było mienie publiczne przekształcone następnie w mienie gromadzkie, a wreszcie w mienie gminne co do którego zastosowanie znajduje art. 48 ust 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym. Grunty będące przedmiotem zaskarżonej uchwały stanowiły historycznie mienie wiejskie i były wykorzystywane przez mieszkańców wsi B.. Przedmiotowe działki stanowiły drogi dojazdowe do pól rolnych a następnie po ich zalaniu mieszkańcy wsi B. korzystali z nich w celach rekreacyjno-sportowych. W ocenie skarżącego wątpliwości budzi sposób działania obecnych organów Gminy L. biorąc pod uwagę fakt, że przecież sama Gmina L. uznawała do tej pory prawo wsi do współdecydowania o losie historycznie przynależnych jej gruntów. Gmina L. niejednokrotnie zwracała się do Zebrania Wiejskiego wsi B. o podjęcie uchwały wyrażającej zgodę na gospodarowanie nieruchomościami przez gminę. Co więcej statut Gminy L. stanowi w § 45 ust. 4, że: "Rada nie może uszczuplić dotychczasowych praw sołectw do korzystania z mienia bez zgody Zebrania Wiejskiego". Wydzierżawienie gruntów przez osobę prywatną, która następnie odgradza je w taki sposób, iż korzystanie przez mieszkańców wsi z terenów nad zalewem staje się niemożliwe, istotnie uszczupla dotychczasowe prawa sołectwa do korzystania z mienia.