Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski Sędziowie : WSA Halina Jakubiec sprawozdawca NSA Wiesław Kisiel Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2004 r sprawy ze skargi J. G. na decyzję Wojewody z dnia 18 grudnia 2001 r, Nr : [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych skargę oddala
Wojewoda Kielecki decyzją z dnia 18 grudnia 2001 r ([...]) utrzymał w mocy orzeczenie Starosty z daty [...] .2001 r ([...]) w sprawie uznania J. G. z dniem [...].2001 r za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku.
W uzasadnieniu Wojewoda wskazał na przepis art.23 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, stanowiący iż prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym Powiatowym Urzędzie Pracy, z zastrzeżeniem art.27, jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej najniższego wynagrodzenia, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy, z wyjątkiem opłacania składek na niepełnosprawnych.
Z powołanego przez Wojewodę przepisu art.53 ust. 1 w/w ustawy wynika, że obowiązkowe składki na Fundusz Pracy ustalane od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, bez stosowania ograniczeń, o których mowa w art.19 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 r o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137 poz 887 ze zm.) wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej najniższe wynagrodzenie, opłacają pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby pozostające w stosunku służbowym.
Stosownie do art. 56 ust. 1 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu składki na Fundusz Pracy opłaca się za okres trwania obowiązkowego ubezpieczenia emerytalnego i rentowego w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne.
Tymczasem przepis art. 6 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (w/w) przesądził o tym, iż obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu podlegają żołnierze zawodowi, którzy podjęli służbę po dniu 1.01.1999 r (tj. po wejściu w życie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w/w ujednolicającej system ubezpieczeń pracowniczych oraz między innymi wojskowych).
Natomiast J. G., jak wynika z ustalonego przez organy stanu faktycznego pełnił służbę początkowo jako żołnierz zasadniczej nadterminowej służby wojskowej w okresie od [...] .1992 r do [...].1995 r, a następnie jako żołnierz zawodowy od [...].1995 r do [...].2001 r.
Tym samym w ocenie organów obu instancji nie została spełniona przesłanka z art.23 ust. 1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu uzależniająca prawo do zasiłku od osiągania wynagrodzenia przez okres 365 dni w ciągu 18 miesięcy poprzedzających rejestrację, od którego istnieje obowiązek odprowadzania składki na Fundusz Pracy.
W skardze na powyższą decyzję J. G. domagał się jej uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania zarzucając, iż interpretacja przepisów ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu dokonana przez organ I instancji spowodował, iż pozostał bez środków do życia, a cytowane w uzasadnieniu decyzji pismo Ministra Pracy i Polityki Społecznej- Departament Polityki i Rynku Pracy- z dnia 14.12.2001 r- nie jest i nie może być źródłem obowiązującego prawa.