Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Sędziowie : Sędzia WSA Mariusz Kotulski (spr.) Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Niepołomicach z dnia 21 września 2010 r., Nr: LXIX/730/10 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki ewidencyjnej nr [...] położonej na południu sołectwa Ochmanów stwierdza nieważność § 12 zaskarżonej uchwały oraz odpowiadającego mu na rysunku planu obszaru oznaczonego symbolem "Z".
Wojewoda Małopolski działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 ze zm.) w związku z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Nr LXIX/730/10 Rady Miejskiej w Niepołomicach z dnia 21 września 2010 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki ewidencyjnej nr [...] położonej na południu sołectwa Ochmanów wnosząc o jej stwierdzenie nieważności w zakresie §12 uchwały oraz odpowiadającemu mu na rysunku planu terenu zieleni oznaczonego symbolem Z, o powierzchni 9.10 ha.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że uchwałę podjęto z powołaniem się na art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Ponadto, w uchwale przywołany jest jako jej podstawa prawna art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który brzmi "Zmiana studium lub planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane". Zdaniem skarżącego przepis ten nie ma zastosowania w przypadku uchwalania przez radę gminy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w postawie prawnej pominięto normę kompetencyjną zawartą w art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym, który stanowi, że do wyłącznej właściwości rady gminy należy uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, co jednakże nie wpływa na ważność przedmiotowej uchwały.
Skarżący podkreślił, że wszelkie uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, a zwłaszcza akty prawa miejscowego, winny spełniać szczególne warunki, być sformułowane w sposób jasny, czytelny i jednoznaczny. Nie można pozostawiać żadnych zagadnień w sferze domniemań, a w sposób dokładny i zrozumiały dla adresatów normować intencje gminy. Ponadto powinny we właściwy sposób odwoływać się do przepisów obowiązującego prawa.
Wskazano, że 5 października 2010r. przedmiotową uchwałę doręczono Wojewodzie Małopolskiemu wraz z dokumentacją prac planistycznych. Przedłożone dokumenty oceniono w zakresie spełnienia wymogów przepisów prawa wynikających z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, rozporządzeń wykonawczych i przepisów odrębnych dotyczących planów miejscowych. W wyniku tej oceny organ nadzoru dostrzegł następujące uchybienia.
W pierwszej kolejności skarżący wskazał, że ustalenia poczynione dla terenu oznaczonego symbolem Z w §12 zaskarżonej uchwały są niezgodne z dokumentacją prac planistycznych, z której wynika, że teren zieleni o symbolu Z, obejmujący powierzchnię 9.10 ha w ewidencji gruntów oznaczony jest jako grunt rolny klasy R III a. W ocenie strony skarżącej przeznaczenie terenu gruntów rolnych określone w §12 przedmiotowego planu narusza przepisy art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 2 i 4 ustawy z dnia 3 lutego 1995r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Przeznaczenie terenu oznaczonego symbolem Z o pow. 9,10 ha (będącego gruntem klasy R III a) określone w planie, nie mieści się w katalogu gruntów rolnych i stoi w sprzeczności z podstawową funkcją gruntów rolnych, co stanowi zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na nierolnicze i powinna skutkować uzyskaniem zgody właściwego ministra. Równocześnie strona skarżąca zaznacza, że zarzuty odnośnie zmiany przeznaczenia gruntów dotyczą 2/3 powierzchni zaskarżonego planu.