Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magda Froncisz (spr.) Sędziowie: WSA Paweł Darmoń WSA Beata Łomnicka Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2016 r. sprawy ze skargi M. S. na uchwałę nr XII/90/2015 Rady Miasta Jordanowa z dnia 26 października 2015 r. w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Jordanowa I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie § 5 punkt 6) załącznika nr 1 do tej uchwały; II. zasądza od Rady Miasta Jordanowa na rzecz skarżącej M. S. kwotę 300 ( trzysta ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
M. S. pismem z dnia 24 lutego 2016 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę nr XII/90/2015 Rady Miasta Jordanowa z 26 października 2015 roku w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Jordanowa (Dz.Urz.Woj.Mał. z 2015 r., poz. 6210), dalej "uchwała", zaskarżając regulację zawartą w Rozdziale 3 § 5 pkt 6) załącznika nr 1 do ww. uchwały.
Skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały w zakresie regulacji zawartej w Rozdziale 3 § 5 pkt 6) załącznika nr 1 do ww. uchwały oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Skargę oparła na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 18 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2015 r., poz. 1515, dalej "u.s.g.").
W uzasadnieniu zarzutów skarżąca podniosła, że w zaskarżonej części uchwała zawiera istotne wady:
1. narusza art. 6c ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r., poz. 1399 ze zm.; obecnie Dz.U. z 2016 r., poz. 250), dalej "u.c.p.g", poprzez przerzucenie na mieszkańca gminy obowiązku dostarczania bioodpadów w przypadku, gdy mieszkaniec jest właścicielem nieruchomości o powierzchni powyżej 700 m 2 i nie posiada kompostownika. Skarżąca podniosła, że nie wszystkie bioodpady nadają się do kompostowania. Skarżąca podniosła, że w orzecznictwie podkreśla się, że ustawa z 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach co do zasady zobowiązuje gminę do powierzenia realizacji zadania własnego w zakresie odbioru odpadów lub odbioru i zagospodarowania odpadów przedsiębiorcy wyłonionemu w drodze przetargu (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych z dnia 29.03.2013 r., KIO 559/13; KIO 560/13; KIO 561/13; KIO 562/13; KIO 602/13; KIO 603/13; KIO 610/13; KIO 611/13; KIO, LEX nr 1311870). Wysoce wątpliwy jest - zdaniem skarżącej - fakt, iż odstępstwo od powołanej wyżej zasady wprowadzono w związku z wymagającymi szczególnej ostrożności bioodpadami.
2. narusza art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 roku o odpadach (Dz.U. z 2013 r., poz. 21 ze zm.) w ten sposób, że jeżeli gmina nie organizuje zbierania i transportu odpadów, ograniczając się jedynie do ich przetwarzania, to nie gospodaruje nimi w sposób należyty.
3. narusza art. 24 ust. 1 ustawy o odpadach w zw. z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 11 stycznia 2013 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości (Dz.U. z 2013 r., poz. 122 ze zm.) w ten sposób, że w przypadku, gdy mieszkaniec nieruchomości o powierzchni powyżej 700 m2 nie posiada kompostownika, zmusza się go albo do posiadania pojazdu odpowiadającego surowym wymaganiom zawartym w ww. rozporządzeniu albo do łamania prawa poprzez transport środkiem niedozwolonym. Skarżąca podniosła ponadto, że art. 54 ust. 1 ustawy o odpadach normuje obowiązek nadania przez marszałka województwa indywidualnego numeru rejestrowego każdemu podmiotowi prowadzącemu transport odpadów. Nie wydaje się zatem, aby wolą ustawodawcy było transportowanie odpadów przez każdego mieszkańca z osobna. Istotne jest również zagrożenie dla środowiska, jakie niesie transportowanie odpadów środkami do tego nieprzystosowanymi.