Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Krakowa w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki takiej opłaty stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędziowie: WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) WSA Jacek Bursa Protokolant: specjalista Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2016 r. sprawy ze skargi J.W. i E.M. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 13 marca 2013 r. nr LXIX/996/13 w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki takiej opłaty stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/21

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. akt II FSK 1240/14 po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Rady Miasta Krakowa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 822/13 w sprawie ze skargi E. M. i J. W. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 13 marca 2013 r. Nr LXIX/996/13 w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki takiej opłaty, uchylił zaskarżony wyrok sadu I instancji w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 822/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu skargi J. W. i E. M. stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta Krakowa Nr LXIX/996/13 z 13 marca 2013 r. w następujących częściach: § 4 ust. 1 w zakresie słów: "oraz od właścicieli nieruchomości, które w części stanowią nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, a w części nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy a powstają odpady komunalne" i § 4 ust. 3 w zakresie słów: "oraz od właścicieli nieruchomości, które w części stanowią nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, a w części nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy a powstają odpady komunalne", a w pozostałym zakresie skargę oddalił.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że w skardze na uchwałę Rady Miasta Krakowa Nr LXIX/996/13 z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki takiej opłaty, skarżący zarzucili naruszenie art. 2 w związku z art. 8 i art. 32 Konstytucji RP; naruszenie trybu uchwalania prawa lokalnego poprzez brak właściwych konsultacji społecznych przy uchwalaniu zaskarżonej uchwały, która winna być kwalifikowana jako akt prawa miejscowego; naruszenie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach przez brak mechanizmu regulującego segregację odpadów w budynkach wielorodzinnych przez co karze się tych, co zamierzają je segregować oraz w nieuprawniony sposób różnicuje się sytuację mieszkańców zamieszkujących w zabudowie jednorodzinnej i wielorodzinnej oraz wielorodzinnej, w której jest prowadzona działalność gospodarcza z wielorodzinną, w której takiej działalności się nie prowadzi.

W uzasadnieniu skarżący podnieśli, że błąd, który zaważył na nierównym, niekonstytucyjnym traktowaniu mieszkańców miasta Krakowa polega na tym, że część zapisów uchwały (art. 6) odnosi się do definicji nieruchomości jako samodzielnego lokalu określonej w art. 2 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Wg. tej regulacji nieruchomości rozlicza się za każde gospodarstwo domowe w zależności od ilości osób (§ 3 punkt 3 i 4 uchwały). Natomiast obciążenia dla właścicieli wg. § 4 odnoszą się do nieruchomości, w tym również wielolokalowych. Te same nieruchomości mogą być obciążane opłatą za wywóz śmieci z dwóch niezależnych podstaw - paragrafów. Zdaniem skarżących zróżnicowanie stawek pomiędzy mieszkańcami domów jednorodzinnych oraz wielorodzinnych nie znajduje uzasadnienia ani dostatecznych postaw w kryteriach ustawowych uregulowanych art. 6j, 6k, 6r ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wprowadzanymi na mocy ustawy o zmianie tej ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. W szczególności dodatkowo skazali również, że wysokość samych opłat jest zbyt wysoka i nieuzasadniona.

Strona 1/21