Z par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów /Dz.U. nr 72 poz. 462/ nie wynika, aby plac manewrowy, na którym przeprowadza się szkolenie kandydatów na kierowców musiał spełniać takie same wymagania, jak plac manewrowy przeznaczony do sprawdzenia umiejętności wykonywania manewrów podstawowych /egzaminowania/. Do takiego wniosku prowadzi w pierwszym rzędzie porównanie przepisów rozporządzenia określających wymagania dotyczące dwóch rodzajów placów manewrowych. Co do placu dla celów szkoleniowych wymagania te określa przytoczony wyżej z par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia. Natomiast stosownie do par. 22 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, plac manewrowy przeznaczony do sprawdzenia umiejętności wykonywania manewrów podstawowych powinien posiadać, z zastrzeżeniem pkt 4, nawierzchnię asfaltową lub betonową, na której wyznaczone są stanowiska umożliwiające realizację zadań egzaminacyjnych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Moniki P. i Marka P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 29 grudnia 2000 r., (...) w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie szkolenia kandydatów na kierowców - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; (...)
W dniu 7 sierpnia 2000 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję, (...), w której, działając na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ i par. 3-5 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów /Dz.U. nr 72 poz. 462 ze zm./, odmówił Monice P. i Markowi P. wydania zezwolenia na prowadzenie szkolenia kandydatów na kierowców założonej przez nich spółce cywilnej "D.-K.". W uzasadnieniu organ stwierdził, że w sprawie wystąpiły okoliczności uniemożliwiające wydanie przedmiotowego zezwolenia. Rzeczywista powierzchnia placu manewrowego nie odpowiada temu, co wynika z umowy najmu tego placu, a ponadto stanowiska "pas ruchu" i "zawracanie" nie odpowiadają wymiarom wskazanym w załączniku nr 5 tabela 1 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych stanowiącej załącznik do wymienionego rozporządzenia, a także nie zostały wyznaczone "obszary wjazdu" dla stanowisk "parkowanie skośne, parkowanie równoległe" zgodnie z powołaną instrukcją. Ponadto, linie wyznaczające stanowiska są mało czytelne, a niekiedy niewidoczne. Wnioskodawca odmówił przy tym na piśmie usunięcia wskazanych mu nieprawidłowości. Organ przytoczył przepis par. 3 ust. 1 pkt 4 powołanego rozporządzenia, stosownie do którego plac do wykonania manewrów winien "umożliwić wykonanie każdego z zadań przewidzianych na egzaminie państwowym...", a zatem winien być wyposażony w oznakowane stanowiska do wykonywania manewrów odpowiadające wymiarom określonym w załączniku nr 5 tabela 1 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych. Ponadto organ przywołał par. 5 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, stosownie do którego zezwolenie na prowadzenie szkolenia kandydatów na kierowców jest wydane po sprawdzeniu prawdziwości danych zawartych we wniosku oraz ich zgodności z wymogami określonymi w par. 3 i 4, a w przypadku niespełnienia tych wymogów wydawana jest decyzja o odmowie wydania zezwolenia.
W odwołaniu od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. Monika P. i Marek P. wnieśli o jej zmianę i wydanie im zezwolenia na prowadzenie szkolenia kandydatów na kierowców. Strony zakwestionowały twierdzenie organu pierwszej instancji, że plac, którym dysponują, nie ma wymaganej powierzchni. Ponadto, ich zdaniem warunki, jakim powinien odpowiadać plac manewrowy, zostały określone w par. 3 ust. 1 pkt 4 lit. "a" rozporządzenia, a wprowadzanie dodatkowych warunków jest naruszeniem prawa. Żądanie namalowania linii nie znajduje uzasadnienia prawnego, bowiem gdyby prawodawca chciał wprowadzenia takiego warunku, to by go zapisał. Umożliwienie wykonania każdego z zadań przewidzianych na egzaminie państwowym jest możliwe przy wykorzystaniu pachołków o wysokości co najmniej 0,6 metra.
W dniu 29 grudnia 2000 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wydało decyzję, (...), w której, na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym i par. 3 ust. 1 pkt 4, par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów oraz art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu Kolegium przedstawiło szczegółowe wymagania, jakie są przewidziane dla placów manewrowych w instrukcji, o której mowa w par. 14 ust. 1 rozporządzenia z dnia 18 maja 1998 r. Zdaniem organu, wymagania dotyczące placu egzaminacyjnego dotyczą także placu manewrowego dla szkolenia kierowców. Kolegium stwierdziło, że strony nie wykonały zaleceń pokontrolnych organu pierwszej instancji. Wobec tego, że nie zostały spełnione przez Monikę P. i Marka P. ustawowe wymogi uzyskania zezwolenia na prowadzenia szkolenia kandydatów na kierowców, nie istniała podstawa do wydania takiego zezwolenia. Organowi administracyjnemu nie przysługuje tu uznanie administracyjne.