Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w N. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel (spr.) Sędziowie: WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Renata Czeluśniak Protokolant: Anna Pałasz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi B.J. A.F. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 17 lutego 2012 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania skargę oddala

Inne orzeczenia o symbolu:
6072 Scalenie oraz podział nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Gospodarka mieniem
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/3

Burmistrz Miasta Z. pismem z 24 sierpnia 2011 r., na podstawie art. 96 ust. 2 ustawy z 21. 08. 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. 2010 r. Nr 102 póz. 651), w nawiązaniu do pisma Sądu Rejonowego w Z. Wydział l Cywilny Sygn. akt [...] z 6 kwietnia 2011 r. oraz uzupełnienia wniosku o opinię podziału z 25 lipca 2011 r., zaopiniował negatywnie przedstawiony na załączniku projekt podziału ewidencyjnych działek nr: [...] i [...] w obr. [...]

Od powyższego pisma B.J. , pismem z 9 stycznia 2012r. złożyła odwołanie, w którym zarzuciła naruszenie przez organ art. 6, art. 7, art. 8, art. 11, art. 77 i art. 80 kpa oraz art. 21 Konstytucji RP. Odwołująca się stwierdziła, że jej odwołanie jest zasadne, gdyż opinia ta jest aktem jednostronnym, indywidualnym, konkretnym 5 zewnętrznym, skierowanym do podmiotu pozostającego poza obrębem organów administracji publicznej.

Postanowieniem z [...] lutego 20T2 r., znak:[...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. , na podstawie art. 134 kpa w związku z art. 96 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stwierdziło niedopuszczalność odwołania.

W uzasadnieniu organ wskazał, że podstawą prawną decyzji administracyjnej jest przepis prawa, powierzający organowi administracji publicznej, załatwienie sprawy w tej formie. Żeby można na dany podmiot nałożyć obowiązki, bądź przyznać, cofnąć lub odebrać przyznane uprawnienia istotnym jest, po pierwsze: żeby obowiązywał przepis prawa materialnego, pozwalający na taką ingerencję i po drugie: żeby istniał właściwy organ administracji, wyposażony przez ustawodawcę w prawo regulacji danej materii, w drodze indywidualnych aktów (decyzji).

Z konstytucyjnej zasady działania organów władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji RP) i zasady ogólnej ustanowionej w art. 6 k.p.a. wynika, że nie można domniemywać stosowania władczej i jednostronnej formy działania, jaką jest decyzja administracyjna, tylko z okoliczności sprawy lub z samego przepisu art. 104 k.p.a., lecz podstawę do wydania decyzji trzeba wyprowadzić z powszechnie obowiązujących przepisów prawa materialnego.

Decyzja jest wydana bez podstawy prawnej w przypadku, gdy albo nie ma przepisu prawnego, który umocowuje administrację publiczną do działania, albo też przepis jest, ale nie spełnia wymagań podstawy prawnej działania organów tej administracji, polegającego na wydawaniu decyzji administracyjnych i postanowień, rozumianych jako indywidualne akty administracyjne zewnętrzne.

W rozpatrywanej sprawie podstawę prawną do wyrażenia opinii, o podziale nieruchomości stanowi przepis art. 96 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który stanowi, że w przypadku gdy o podziale nieruchomości orzeka sąd, nie wydaje się decyzji, o której mowa w ust. l, i pozwolenia, o którym mowa w ust. 1a. Jeżeli podział nieruchomości jest uzależniony od ustaleń planu miejscowego, a w razie braku planu -od warunków określonych w art. 94 ust.1 i 2, sąd zasięga opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta), a w odniesieniu do nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków także opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków. Do opinii tych nie stosuje się art. 93 ust. 5. Przepis ten zatem, w sytuacji w nim przewidzianej wyraźnie wyłącza stosowanie art. 93 ust. 5 cyt. ustawy, który stanowi, że opinię, o której mowa w ust. 4, wyraża się w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Pismo Burmistrza Miasta Z. nie zawiera cech decyzji (postanowienia), gdyż cytowany wyżej przepis wyraźnie wyłącza stosowanie do wyrażonej w nim opinii regulacji zawartych w art. 93 ust.5 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Skoro zatem w sprawie nie została wydana decyzja, to tym samym stronie nie przysługuje prawo wniesienia odwołania z uwagi na brak przedmiotu zaskarżenia.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6072 Scalenie oraz podział nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Gospodarka mieniem
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze