Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w przedmiocie wezwania do wykonania obowiązku wydania nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Jacek Bursa (spr.) SWSA Aldona Gąsecka-Duda SWSA Magda Froncisz po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 2 września 2016 r. sprawy ze skargi H. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 kwietnia 2016 roku, znak: [...] w przedmiocie wezwania do wykonania obowiązku wydania nieruchomości skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/4

Starosta postanowieniem z dnia 24 lutego 2016 roku, nr [...], wobec niewykonania obowiązku o charakterze niepieniężnym, polegającym na wydaniu 1/4 części nieruchomości zabudowanej budynkami gospodarczymi i budynkiem mieszkalnym, położonych w S. oznaczonych numerem [...], w tym opróżnienia lokali i innych pomieszczeń zlokalizowanych na działkach ewidencyjnych nr [...], nr [...], nr [...] o łącznej powierzchni 0,0575 ha oraz w nieruchomości niezabudowanej utworzonej z działek ewidencyjnych nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] o łącznej powierzchni 0,37707 ha położonych w obrębie S., jednostka ewidencyjna M., wezwano H.D. do wykonaniu przedmiotowego obowiązku.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że Starosta wydał w dniu 26 stycznia 2016 roku decyzję nr [...], którą udzielił Skarbowi Państwa zgody na niezwłoczne zajęcie 1/4 części nieruchomości zabudowanej (S.) utworzonej z działek ewidencyjnych nr [...], nr [...], nr [...] oraz w nieruchomości niezabudowanej utworzonej z działek ewidencyjnych nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] o łącznej powierzchni 0, 4345 ha położonych w obrębie S., jednostka ewidencyjna M., stanowiącej w 1/4 własność H. D., który to udział w prawie własności został wywłaszczony na rzecz Skarbu Państwa decyzją Starosty z dnia 8 grudnia 2015 roku nr [...]. W dniu 10 lutego 2016 roku upomnienie do wykonania tego obowiązku zostało odebrane przez zobowiązaną. Wobec dalszego nie wykonania obowiązku, w celu przymusowego jego wykonania wierzyciel wystawił w dniu 24 lutego 2016 roku tytuł wykonawczy nr [...] i jednocześnie przystępuje do egzekucji. Wobec czego konieczne było wydanie przedmiotowego postanowienia.

Na postanowienie to zażalenie złożyła H. D., zarzucając naruszenie art. 141 § 2 i art. 142 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619 ze zm.) oraz art. 7 i 77 kpa.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2016 roku nr [...], na podstawie art. 18, art. 29, art. 128 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 kpa, utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.

W ocenie Kolegium zaskarżone postanowienia zostało wydane zgodnie z prawem, a w jego uzasadnieniu organ egzekucyjny odwoławczy prawidłowo wyjaśnił motywy rozstrzygnięcia. Przesłankami dopuszczalności wszczęcia egzekucji są okoliczności, które muszą być spełnione, aby organ egzekucyjny mógł przystąpić do egzekucji. Są to: obowiązek wskazany w tytule wykonawczym podlega egzekucji administracyjnej; 2) tytuł wykonawczy został wystawiony przez uprawniony podmiot; wniosek o wszczęcie egzekucji i dołączone do niego dokumenty spełniają warunki formalne; konkretny organ egzekucyjny jest właściwy do egzekucji obowiązku określonego w tytule wykonawczym; osoba wskazana w tytule wykonawczym jako zobowiązany podlega orzecznictwu polskich organów administracji publicznej. Natomiast zasadność i wymagalność obowiązku nie podlega badaniu przez organ egzekucyjny w ramach czynności wstępnych. Wymagalność nie jest przesłanką dopuszczalności wszczęcia egzekucji. Wierzyciel w tytule wykonawczym oświadcza, iż obowiązek w nim określony jest wymagalny. To oświadczenie wierzyciela jest wiążące dla organu egzekucyjnego badającego dopuszczalność egzekucji. Na podstawie akt sprawy Kolegium ustaliło, że organ egzekucyjny zbadał w świetle art. 29 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dopuszczalność egzekucji przedmiotowego obowiązku, wskazując, że obowiązek został ustalony decyzją Starosty nr [...], wydaną w dniu 26 lutego 2016 roku jako obowiązek o charakterze niepieniężnym, pozostający we właściwości organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego lub przekazany do egzekucji administracyjnej na podstawie przepisu szczególnego i może on być egzekwowany w oparciu o przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Nie można stawiać zarzutu braku podjęcia przez organ egzekucyjny działań opartych na treści art. 7 i 77 kpa, mających na celu wyjaśnienie, czy obowiązek jest wymagalny. Nie doszło do naruszenia przepisu art. 15 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Z akt sprawy wynika, że w dniu 10 lutego 2016 roku doręczono skarżącej upomnienie. Okoliczność ta zresztą nie była kwestionowana. Ponadto wystawiony przez organ egzekucyjny w dniu 24.02.2016 roku tytułu wykonawczy nr [...] odpowiada wymogom określonym wart. 27 § 1 pkt 1-11 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, bowiem zawiera wszystkie wymienione w tym przepisie elementy. Ponadto, Kolegium wyjaśniło, że zgodnie z treścią art. 143 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji zobowiązanemu przysługuje prawo równoległego zgłoszenia zarzutów oraz wniesienia zażalenia na postanowienie o zastosowaniu w sprawie zastosowania środka egzekucyjnego (M. Mincer-Jaśkowska, Glosa do postanowienia NSA OZ we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 1990 r.. SA/Wr 1180/90. OSP 1992, z. 4, poz. 92). W rozpatrywanej sprawie skarżąca wniosła jedynie zażalenie na postanowienie Starosty z dnia 24 lutego 2016 r., nr nr [...], na mocy którego, wobec niewykonania obowiązku o charakterze niepieniężnym, wezwano H. D. do wykonaniu przedmiotowego obowiązku. Niemniej podniesione zarzuty jak wyżej wskazano nie mogą stanowić podstawy do uchylenia przedmiotowego postanowienia.

Strona 1/4