Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Głowacki Sędziowie WSA Małgorzata Brachel-Ziaja WSA Grażyna Firek (spr.) po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2008 r. sprawy ze skargi Spółki A. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]. na rzecz strony skarżącej Spółki A. 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia [...], znak [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. odmówiło przywrócenia Spółce Wodnej w Z. terminu do wniesienia odwołania. Jako podstawę prawną wskazano art. 58 i art. 59 § 2 k.p.a., art. 2 i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 roku, nr 79, poz. 856 z późn. zm.) i § 1 pkt'6 lit. "c" rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 roku w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. nr 198, poz. 1925).
Organ wskazał, że pełnomocnik Spółki Wodnej w Z. wniósł odwołanie od decyzji Starosty T. w przedmiocie ustalenia wysokości świadczeń, finansowanych przez zarząd Spółki. Wraz z odwołaniem złożył on wniosek o przywrócenie terminu, wskazując, że w dniach [...] i [...] maja 2007 roku był chory, nie był w stanie sporządzić i wnieść odwołania, przedstawiając zaświadczenie lekarskie, potwierdzające chorobę. Kolegium wskazało, iż termin do wniesienia odwołania upływał w dniu 23 maja 2007 roku. Przytoczyło podstawy do przywrócenia uchybionego terminu, cytując brzmienie art. 58 § 1 i § 2 k.p.a. Zdaniem organu, strona powinna przynajmniej uprawdopodobnić, że do uchybienia terminu doszło bez jej winy, natomiast przedmiotowy wniosek nie spełnia nawet tego wymogu. Co prawda pełnomocnik przedstawił zaświadczenie o dwudniowej niezdolności do pracy, jednak nie była ona spowodowana obłożną chorobą, a nadto nie zostało wykazane, że odwołanie nie mogło zostać złożone za pośrednictwem osób trzecich. W ocenie Kolegium do niezawinionego uchybienia doszłoby jedynie wówczas, gdyby dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia przy użyciu największego wysiłku.
Z powyższym postanowieniem nie zgodziła się Spółka Wodna Z. , wnosząc w terminie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie i domagając się jego uchylenia, jak również zasądzenia kosztów postępowania. Podniesiony został zarzut naruszenia art. 58 § 1, art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a.
Strona skarżąca podniosła, iż organ utożsamił przesłankę uprawdopodobnienia z wymogiem udowodnienia. Wskazano, że w razie wymogu udowodnienia braku winy, pełnomocnik wykazałby, że kancelarię prowadzi jednoosobowo i nikogo nie zatrudnia, a z zaświadczenia lekarskiego wynika, iż w okresie choroby nie powinien chodzić. Strona skarżąca zarzuciła również, iż niezasadne jest utożsamienie winy z możliwością przezwyciężenia przeszkody przy największym wysiłku.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. wniosło o jej oddalenie, ponownie podnosząc argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga okazała się całkowicie uzasadniona.
Sąd administracyjny w ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - oznaczanej dalej jako p.p.s.a.), uprawniony jest do badania czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 p.p.s.a.). Orzekanie - w myśl art. 135 p.p.s.a. - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania administracyjnego, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa. Wady, skutkujące koniecznością uchylenia decyzji lub postanowienia, stwierdzeniem ich nieważności bądź wydania ich z naruszeniem prawa, wskazane są w przepisie art. 145 § 1 p.p.s.a. W szczególności, w myśl art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a., sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 k.p.a. lub w innych przepisach. Natomiast na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" p.p.s.a. sąd uchyla decyzję w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.