Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Zimmermann (spr.) Sędziowie : WSA Mariusz Kotulski WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2011 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Suchej Beskidzkiej na uchwałę Rady Gminy Zawoja z dnia 2 grudnia 1999 r. nr XXI/116/99 w przedmiocie jednorazowych opłat za podłączenie do wodociągów. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały
Rada Gminy w Zawoi podjęła w dniu 2 grudnia 1999 r. uchwałę Nr XXI/116/99 w sprawie jednorazowych opłat za przyłączenie się do wodociągów mienia komunalnego w roku 2000. Wydano ją na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 3, póz. 74 z późn. zm.). W § 1 tej uchwały ustalono stawkę jednorazowej opłaty za przyłączenie do linii wodociągów mienia komunalnego budynków indywidualnych i budynków, w których prowadzona jest działalność usługowa w kwocie 3000 zł.
Pismem bez daty, które wpłynęło do Rady Gminy Zawoja w dniu 29 marca 2011 r. powyższą uchwałę zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Prokurator Rejonowy w Suchej Beskidzkiej, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności.
W uzasadnieniu prokurator napisał, że przepisy powołane w zaskarżonej uchwale nie mogły Stanowić podstawy do nałożenia w drodze uchwały rady gminy obowiązku do ponoszenia opłat za podłączenie do wodociągów mienia komunalnego. Zdaniem Prokuratora zaskarżona uchwała nosi znamiona aktu prawa miejscowego a żaden przepis prawa nie dawał i nie daje gminie uprawnień do ogólnego wprowadzania opłat w drodze regulacji powszechnie obowiązujących.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie. Napisano tu, że błędne jest przypisanie opłacie przyłączeniowej przymusowego charakteru i zaliczenie jej do kategorii danin publicznych. Realizacja obowiązku uiszczenia opłaty przyłączeniowej nie została zagwarantowana środkami przymusu państwowego. Nietrafny jest również pogląd, że kwestionowana uchwała ma charakter aktu prawa miejscowego i to właśnie dlatego, że przepisy powołane jako jej podstawa nie dają kompetencji do wydawania aktów prawa miejscowego. Stanowienie aktów prawa miejscowego może przecież nastąpić tylko na podstawie szczegółowego upoważnienia ustawowego(l) a upoważnienia tego nie można domniemywać. Skoro uchwała ta nie jest aktem prawa miejscowego nie można stwierdzić jej nieważności po upływie jednego roku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Podstawową kwestią, jaką należało rozważyć w niniejszej sprawie było pytanie, czy zakwestionowana przez Prokuratora Rejonowego w Suchej Beskidzkiej uchwała Rady Gminy w Zawoi jest aktem prawa miejscowego. Nie ulega bowiem wątpliwości, że ani w dacie wydania tej uchwały ani obecnie organy gmin nie mają kompetencji do wydawania aktów prawa miejscowego (aktów powszechnie obowiązujących) w sprawie opłat za przyłączenie do sieci wodociągowej, należącej do mienia komunalnego. Podstawy takiej nie ma zarówno w ustawie o samorządzie gminnym ani w ustawach szczegółowych a stanowi zasadę konstytucyjną to, że akt prawa miejscowego może być wydany wyłącznie na podstawie upoważnienia ustawowego.
Analiza zaskarżonej uchwały wykazała, że skarżący Prokurator trafnie ją uznał za akt prawa miejscowego, gdyż jej sformułowania wyraźnie świadczą o jej powszechnym obowiązywaniu. Mocą tej uchwały ustalono bowiem stawkę jednorazowej opłaty za podłączenie do linii wodociągów mienia komunalnego wszystkich budynków indywidualnych i budynków, w których prowadzona jest działalność usługowa (§ 1). Dotyczy to wszystkich właścicieli (§ 3) z pewnymi wąskimi wyjątkami (§ 2). Skierowanie uchwały do wszystkich właścicieli budynków na terenie gminy i nałożenie na tych właścicieli jednolitego obowiązku, bez realizacji którego przyłączenie się do wodociągu nie jest możliwe, przesądza o przynależności uchwały do kategorii źródeł prawa.
Należy też zauważyć, że argumentacja, zawarta w odpowiedzi na skargę jest niedorzeczna i została oparta na błędzie logicznym. Gmina uważa bowiem, że skoro jej organy nie miały kompetencji do wydania aktu prawa miejscowego (sama Gmina to przyznaje), to wydany akt prawem miejscowym nie jest. Oczywiście jest zupełnie odwrotnie: jeżeli nie ma kompetencji do wydania aktu prawa miejscowego, to wydany akt prawa miejscowego jest pozbawiony podstawy prawnej.
W opisanej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji, na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, póz. 1270 z późn. zm.).