Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w Jordanowie w przedmiocie zatwierdzenia regulaminu dostarczania wody i warunków przyłączenia do Gminnego Wodociągu w Wysokiej stwierdza nieważność § 42 Regulaminu dostarczania wody stanowiącego załącznik do Uchwały Nr XX/142/2004 Rady Gminy w Jordanowie , w sprawie zatwierdzenia Regulaminu dostarczania wody i warunków przyłączenia do Gminnego Wodociągu w Wysokiej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Brachel-Ziaja Sędziowie NSA Andrzej Niecikowski WSA Krystyna Daniel (spr) Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratury Okręgowej w Krakowie na uchwałę Rady Gminy w Jordanowie z dnia 15 października 2004 r., nr XX/142/2004 w przedmiocie zatwierdzenia regulaminu dostarczania wody i warunków przyłączenia do Gminnego Wodociągu w Wysokiej stwierdza nieważność § 42 Regulaminu dostarczania wody stanowiącego załącznik do Uchwały Nr XX/142/2004 Rady Gminy w Jordanowie z dnia 15 października 2004r., w sprawie zatwierdzenia Regulaminu dostarczania wody i warunków przyłączenia do Gminnego Wodociągu w Wysokiej.

Uzasadnienie strona 1/3

Rada Gminy w Jordanowie w dniu 15 października 2004 r., na podstawie art. 19 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747 ze zm.), podjęła uchwałę Nr XX/142/2004 w sprawie zatwierdzenia Regulaminu dostarczania wody i warunków przyłączenia do Gminnego Wodociągu w Wysokiej.

W § 42 Regulaminu dostarczania wody stanowiącego załącznik do ww. uchwały postanowiono, że warunkiem przystąpienia do robót przyłączeniowych jest wcześniejsze uzgodnienie z usługodawcą dokumentacji technicznej oraz wpłata ustalonej opłaty przyłączeniowej wynoszącej 3 000,00 zł.

W dniu 7 czerwca 2010 r. Prokurator Okręgowy w Krakowie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy w Jordanowie Nr XX/142/2004 z 15. 10. 2004 r. w zakresie § 42 Regulaminu dostarczania wody i warunków przyłączenia do Gminnego Wodociągu w Wysokiej stanowiącego załącznik do ww. uchwały, zarzucając mu naruszenie art. 19 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków poprzez uznanie, iż przepis ten stanowi podstawę prawną nałożenia w drodze uchwały rady gminy obowiązku ponoszenia opłat za podłączenie do urządzeń wodociągowych. Wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w zakresie wyżej opisanym.

W uzasadnieniu Prokurator Okręgowy podał, że powołane w uchwale przepisy prawa nie mogą stanowić podstawy do nałożenia w drodze uchwały rady gminy obowiązku ponoszenia opłat za podłączenie do wodociągów komunalnych i kolektora ścieków. W ocenie skarżącego zaskarżona uchwała nosi znamiona prawa miejscowego, albowiem posiada cechę ogólności, generalności i abstrakcyjności, określa adresata poprzez wskazanie jego cech, nie wymieniając go z nazwy oraz określa postępowanie adresata i ma zastosowanie do wielu powtarzających się okoliczności.

Prokurator Okręgowy podał, że w polskim systemie prawnym żaden przepis nie daje gminie uprawnień do ogólnego wprowadzania opłat w drodze regulacji prawnych powszechnie obowiązujących. Przepisem takim nie może być powołany w kwestionowanej uchwale art. 19 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Cytowany przepis wskazuje, że rada gminy, po dokonaniu analizy projektów regulaminów dostarczania wody i odprowadzania ścieków - opracowanych przez przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjne, uchwala regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków obowiązujący na obszarze gminy. Natomiast przepisy ust. 2 w/wym. artykułu stanowią, że regulamin powinien określać prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, między innymi: warunki przyłączenia do sieci czy techniczne warunki określające możliwości dostępu do usług wodociągowo -kanalizacyjnych. Opłaty przewidziane w § 42 Regulaminu zatwierdzonego zaskarżoną uchwałą miały cechy jednostronnie narzuconej mieszkańcom daniny publicznej i jakkolwiek nie miały cech świadczenia podatkowego, to jednak były wymuszane obowiązującymi standardami życia (tzw. przymus życiowy). Tymczasem w okresie uchwalenia przedmiotowej uchwały nie było przepisów ustawowych, które upoważniałyby gminę do wprowadzenia takich opłat. Nadto Prokurator Okręgowy podał, że na gruncie obowiązujących przepisów brak jest ograniczenia czasowego możliwości stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy.

Strona 1/3