Sprawa ze skargi na uchwałę nr XXIII/209/2013 Rady Gminy Mogilany w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki tej opłaty
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie : WSA Iwona Niżnik-Dobosz NSA Anna Szkodzińska (spr.) Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2014 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w K. -[....] sprawy ze skargi M.L. na uchwałę nr XXIII/209/2013 Rady Gminy Mogilany z dnia 8 marca 2013 r w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki tej opłaty skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/2

II SA/Kr 869/13

Uzasadnienie

Uchwałą Nr XXIII/209/2013 z dnia 8 marca 2013 r., podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, oraz art. 6j ust. 2 i 2a, art. 6k ust. 1 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (DZ.U. 20123.391) Rada Gminy Mogilany dokonała wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki tej opłaty.

W uchwale (§ 1) przyjęto, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, stanowi iloczyn liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość oraz stawki opłaty.

Pismem z dnia 16 maja 2013 r. M. L., mieszkanka gminy Mogilany, wezwała Radę Gminy Mogilany "o ponowne rozpatrzenie uchwały podjętej w dniu 8 marca 2013 r.". W załączonym do wezwania opracowaniu przedstawiła obszernie własną propozycję metody rozliczania odbioru odpadów wskazując jako zasadniczy miernik wagę tych odpadów.

W dniu 20 czerwca 2013 r. M. L. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na uchwałę Rady Gminy Mogilany z dnia 8 marca 2013 r. Zarzuciła w niej, że przyjęcie "stawki podatkowej" w zależności od ilości zamieszkałych osób godzi w zasady sprawiedliwości społecznej, narusza art. art. 67, 69 i 71, a także art. 217 Konstytucji RP. Wskazała, że Uchwała nie uwzględnia różnic w standardzie życia poszczególnych osób i tego, że osoby skromnie uposażane z reguły wytwarzają stosunkowo najmniej odpadów. Podniosła też, że Rada Gminy nie zastosowała art. 6d o podziale gminy na obszary, choć gmina liczy 12.500 mieszkańców. Nadto podniosła, że przepisy ustawy, w szczególności dotyczące systemu kar nakładanych na przedsiębiorstwa odbierające odpady, oraz dotyczące sprawozdawczości są wadliwe i niespójne.

W odpowiedzi na skargę organ w pierwszej kolejności wniósł o odrzucenie skargi wskazując, że M. L. nie wyczerpała trybu przedskargowego. Jej pismo bowiem z dnia 16 maja 2013 r. nie było wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, lecz jedynie propozycją innego rozwiązania problemu.

Wnosząc ewentualnie o oddalenie skargi organ wskazał, że zarzuty są całkowicie chybione. Uchwała podjętą została zgodnie z prawem i nie może być weryfikowana w kontekście ogólnego przekonania skarżącej o jej "niesprawiedliwości".

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył:

Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

W ocenie Sądu pismo M. L. z dnia 16 maja 2013 r. stanowi wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Skarżąca wyraźnie w nim wskazała, że przyjęte rozwiązanie nie jest jej zdaniem prawidłowe w warunkach gminy Mogilany i narusza interesy osób najuboższych. Takie stwierdzenia są wystarczające dla nadania pismu charakteru wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Przepisy dla takiego wezwania nie przewidują szczególnej formy, w szczególności nie zawierają wymagania wskazania konkretnych naruszonych norm.

Strona 1/2