Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Brachel-Ziaja Sędziowie NSA Andrzej Niecikowski WSA Krystyna Daniel (spr) Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie na uchwałę nr VI/39/98 Rady Gminy Zawoja z dnia 29 grudnia 1998r., w przedmiocie jednorazowych opłat za przyłączenie wodociągów komunalnych oraz kolektora ścieków stwierdza nieważność Uchwały Nr VI/39/98 Rady Gminy w Zawoi z dnia 29 grudnia 1998r., w sprawie jednorazowych opłat za przyłączenie wodociągów komunalnych oraz kolektora ścieków.
Rada Gminy w Zawoi podjęła w dniu 29 grudnia 1998 r., na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 18 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (tj. Dz. U. z 1996 r., Nr 13, poz. 74 ze zm.) uchwałę Nr VI/39/98 w sprawie jednorazowych opłat za przyłączenie się do wodociągów komunalnych oraz korektora ścieków. W § 1 uchwały ustalono stawkę jednorazowej opłaty za podłączenie do linii wodociągów mienia komunalnego, zarówno budynków indywidualnych jak i budynków w których prowadzona jest działalność usługowa w wysokości 2500,00 zł. W § 2 uchwały ustalono stawkę jednorazowej opłaty za podłączenie budynków do kolektora ścieków w wysokości 900,00 zł.
W dniu 30 czerwca 2010 r. Prokurator Okręgowy w Krakowie zaskarżył ww. uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, zarzucając jej naruszenie art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 18 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r., Nr 13 poz. 74) - poprzez uznanie, iż przepisy te stanowią podstawę prawną nałożenia w drodze uchwały rady gminy obowiązku ponoszenia opłat za podłączenie do urządzeń wodociągowych i kolektora ścieków. Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu Prokurator Okręgowy w Krakowie podał, że powołane w uchwale przepisy prawa nie mogą stanowić podstawy do nałożenia w drodze uchwały rady gminy obowiązku ponoszenia opłat za podłączenie do wodociągów komunalnych i kolektora ścieków. W ocenie skarżącego zaskarżona uchwała nakładająca na każdego obowiązek uiszczenia jednorazowej, zryczałtowanej opłaty w związku z przyłączeniem się do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej posiada cechy które pozwalają na zaliczenie jej do aktów prawa miejscowego. Adresatem tej uchwały są wszystkie podmioty, które przyłączają się do sieci wodociągowej. Uchwała ta nałożyła na nich obowiązek uiszczenia określonej kwoty. Adresaci są określeni generalnie i dotyczy sytuacji powtarzalnych.
Prokurator Okręgowy wskazał, że żaden z powołanych w uchwale przepisów nie może być podstawą do stanowienia aktów powszechnie obowiązujących na terenie gminy. Opłata. "przyłączeniowa" ma charakter przymusowy. Warunkiem przyłączenia do sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej jest jej uiszczenie. Stąd ten element przymusu czyni ją daniną publiczną. Została ona wprowadzona przy wykorzystaniu władztwa publicznego gminy i jest pobierana w związku z samym faktem przyłączenia nieruchomości do urządzenia komunalnego. Jednostronne nakładanie na obywateli jakichkolwiek obowiązków, w tym opłat - nie jest dopuszczalne bez wyraźnego upoważnienia ustawowego. Nadto podał, że na gruncie obowiązujących przepisów brak jest ograniczenia czasowego możliwości stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Zawoja wniosła o jej nieuwzględnienie, podając w uzasadnieniu, że podstawę prawną uchwalenia opłat stanowił art. 99 ust 2 i 3 ustawy z dnia 27 października 1974 r. Prawo wodne ( Dz. U. z 1974 r., Nr 38, poz. 230 ze zmianami), ówcześnie obowiązującej. Wprawdzie w pierwszym z wymienionych przepisów jest mowa o konstruowaniu urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzaniu ścieków na koszt budżetu państwa, lecz po przyjęciu tych obowiązków przez organy samorządowe, niewątpliwie te ostatnie zastąpiły na terenie gmin jednostki organizacyjne dysponujące budżetem państwa. Nadto podniesiono, że organ nadzoru nie zakwestionował uchwały w trybie art. 91 i następnych ustawy o samorządzie terytorialnym, przy czym rady gmin powszechnie wprowadzały przedmiotowe opłaty i to nie tylko na terenie Województwa Bielskiego, ale także innych województw.