Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędziowie : WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.) WSA Mariusz Kotulski Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Olkuszu z dnia 8 marca 2001 r. nr XL/397/2001 w przedmiocie ustalenia procentowej wysokości opłat adiacenckich stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w punkcie 4
Wojewoda Małopolski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Nr XL/397/2001 Rady Miejskiej w Olkuszu z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie uchwalania procentowej wysokości opłat adiacenckich, domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości.
W uzasadnieniu skargi podnosił, że Rada Miejska w Olkuszu w dniu 8 marca 2001 r. podjęła uchwałę Nr XL/397/2001, w której ustaliła procentową wysokość opłat adiacenckich. Skarżący zakwestionował dopuszczalność zapisu § 4 przedmiotowej uchwały, jako naruszającego w jego ocenie porządek prawny. Zapis ten stanowi, że - " Uchwała wchodzi z dniem podjęcia", co pozostaje w sprzeczności z obowiązującymi w dacie jej podjęcia przepisami prawa, w szczególności ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
Przedmiotowa uchwała ma charakter aktu prawa miejscowego, o którym mowa w art. 40 ust. 1. Zgodnie z tym przepisem rada gminy, działając na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawach, stanowi akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze gminy.
Przepisem, na mocy którego radzie gminy przysługiwała kompetencja do wydawania uchwały był art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 46, poz. 543 z 2000 r.), w brzmieniu : "Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wzrośnie jej wartość, zarząd gminy może ustalić w drodze decyzji opłatę adiacencką z tego tytułu. Stawkę procentową opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały w wysokości nie większej niż 50% różnicy wartości nieruchomości..."
Żaden przepis prawa nie określał i nie określa definicji legalnej pojęcia " aktów prawa miejscowego ". Nie mniej jednak , analiza zapisów kwestionowanej uchwały, w kontekście, charakterystycznych cech aktu prawa miejscowego wyróżnionych w doktrynie i orzecznictwie, pozwala na zakwalifikowanie jej zakwalifikowanie właśnie do kategorii tego rodzaju aktów prawnych. Przedmiotowa uchwała zawiera w swej treści normy o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, skierowane do podmiotów zewnętrznych wobec gminy, a nade wszystko zawiera regulacje o charakterze normatywnym i została podjęta c co wskazano wyżej, na podstawie wyraźnej ustawowej delegacji. Uchwała ta w sposób generalny określa swoich adresatów, bowiem jest skierowana do nieokreślonego kręgu adresatów wydawanych decyzji w sprawie opłaty adiacenckiej, który w okresie jej obowiązywania mógł ulec wielokrotnie zmianom. Przedmiot regulacji jest określony w sposób abstrakcyjny, bowiem możliwe jest "wielokrotne zastosowanie" uchwały, nie skonsumuje się ona w wyniku jednokrotnego zastosowania, czyli np. jednorazowej decyzji w sprawie opłaty adiacenckiej na rzecz jednego podmiotu. Dodatkowo ma ona charakter normatywny, albowiem zawiera wypowiedzi dyrektywalne, wyznaczające w sposób kategoryczny adresatom norm pewien sposób zachowania, poprzez określenie wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na 40% różnicy między wartością jaką nieruchomość miała przed jej podziałem, a wartością jaką nieruchomość ma po jej podziale. Na mocy przedmiotowej uchwały powstaje uprawnienie do ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na terenie gminy. W tym właśnie kontekście postanowienia przedmiotowej uchwały mają charakter normatywny, ponieważ kształtują wzajemne prawa i obowiązku jej adresatów.