Tak więc nawet ewentualna sprzeczność uchwały z prawem nie daje legitymacji do wniesienia skargi, jeżeli uchwała ta nie narusza prawem chronionego konkretnego interesu prawnego lub uprawnienia strony skarżącej (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2002 r., sygn. akt II SA 2503/01, opub. w Lex nr 81964).
Stąd w pozostałym zakresie wniosek skarżącego dotyczący stwierdzenia nieważności całej zakwestionowanej uchwały nie znajduje oparcia o zarzut realnego naruszenia jego interesu prawnego lub uprawnienia. Okoliczność, że na danym terenie faktycznie monopolistą naturalnym może być tylko jeden podmiot (jeden przedsiębiorca) nie może być uznane za naruszenie interesu prawnego. Jest to stan faktyczny, wynikający z faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej przez konkretny podmiot. Okoliczność zaś wskazująca na to, który przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą i ewentualnie dlaczego inni przedsiębiorcy na danym terenie nie konkurują między sobą - nie mogą być przedmiotem rozważań sądu administracyjnego. Sąd administracyjny nie może również badać prawidłowości zawierania lub wykonywania umów w zakresie odprowadzania ścieków. Nie narusza interesu prawnego skarżącego i to, że zaskarżona uchwała obejmuje jedynie zatwierdzenie regulaminu odprowadzania ścieków, a nie dodatkowo również dostarczania wody.
Należy również zwrócić uwagę na okoliczność wydania nieprawomocnego wyroku przez Sąd Rejonowy w Nowym Targu z dnia 10 września 2008 r, sygn. akt II K 97/08, którym warunkowo umorzono postępowanie karne wobec B. B.. Wyrok ten dotyczył jednak wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych, które były odbierane przez Podhalańskie Przedsiębiorstwo Komunalne Spółkę z o.o. To ustalenie, oparte o wyrok nieprawomocny, a więc nie wiążący sąd administracyjny w rozumieniu art. 11 P.p.s.a., nie ma jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia tej sprawy.
Mając powyższe na uwadze należy uznać, że związek między naruszeniem interesu prawnego skarżącego a zaskarżoną uchwała dotyczy tylko tych fragmentów zaskarżonej uchwały, które konkretyzują przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. W pozostałym zakresie takiego związku nie ma i niezależnie od argumentacji podniesionej przez skarżącego, takiego związku w tej sprawie nie można wykazać.
Sąd w tej sprawie działając na podstawie art. 147 § 1 P.p.s.a. stwierdził nieważność w części zaskarżonej uchwały, ponieważ narusza ona prawo materialne w istotnym zakresie (art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu), a ponieważ jest aktem prawa miejscowego, w związku z tym nie stosuje się do tej uchwały ograniczenia wynikającego z art. 94 § 1 ustawy o samorządzie gminnym, który nakazuje orzeczenie o niezgodności z prawem uchwały po upływie 1 roku od jej podjęcia, chyba że jest ona aktem prawa miejscowego. W pozostałym zakresie działając na podstawie art. 151 P.p.s.a. i art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym Sąd skargę skarżącego oddalił.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a. w zakresie obejmującym zwrot uiszczonego wpisu sądowego. Podstawą wstrzymania wykonania w zakresie objętym punktem III wyroku jest art. 152 P.p.s.a.