Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie WSA Mariusz Kotulski (spr) WSA Piotr Głowacki Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu w na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Olkuszu z dnia 9 lutego 2005 r., Nr XXXV/410/2005 w zakresie § 7 ust.3.2 i ust.3.3 ,§ 11 ust. 2 i ust. 4 oraz tekstu i rysunku planu dotyczących terenów oznaczonych symbolem D.4ZP i D. 1 UR w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Pazurek - Rabsztyn - Bogucin Mały -Podgrabie stwierdza nieważność : § 7 ust. 3.2 pkt 3 w zakresie słów "ze względu na szczególne uwarunkowania przestrzenne projekt architektoniczny winien być sporządzony przez projektanta posiadającego uprawnienia do projektowania w specjalności architektonicznej bez ograniczeń", § 7 ust. 3.3 pkt 2 w zakresie słów " sytuowanie budynków niemieszkalnych w granicy południowej , zachodniej lub wschodniej sąsiada wymaga pisemnej zgody właściciela działki zacienionej", § 11 ust. 2 pkt 4 , § 11 ust. 4 pkt l zdanie ostatnie oraz ustaleń w tekście uchwały i na rysunku planu dotyczących terenów oznaczonych symbolem D.4ZP i D. 1 UR.
Wojewoda Małopolski pismem z dnia 30 czerwca 2005r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę, w której wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr XXXV/410/2005 Rady Miejskiej w Olkuszu z dnia 9 lutego 2005r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Pazurek - Rabsztyn - Bogucin Mały - Podgrabie w części objętej: § 7 ust. 3.2 pkt 3 w zakresie słów: "ze względu na szczególne uwarunkowania przestrzenne projekt architektoniczny winien być sporządzony przez projektanta posiadającego uprawnienia do projektowania w specjalności architektonicznej bez ograniczeń", § 7 ust. 3.3 pkt 2 w zakresie słów: "sytuowanie budynków niemieszkalnych w granicy południowej, zachodniej lub wschodniej sąsiada wymaga uzyskania pisemnej zgody właściciela działki zacienionej", § 11 ust.2 pkt 4, § 11 ust.4 pkt 1 zdanie ostatnie oraz stwierdzenie nieważności ustaleń w tekście uchwały oraz w rysunku planu dotyczących terenów oznaczonych symbolem D.4ZP i wschodniej części terenu oznaczonego symbolem D.1UR.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że uchwałą Nr XXXV/410/2005 z dnia 9 lutego 2005r. Rada Miejska w Olkuszu uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Pazurek - Rabsztyn - Bogucin Mały - Podgrabie W objętymi zaskarżeniem przepisami: § 7 ust.3.2 pkt 3 wprowadzono zapis, iż "ze względu na szczególne uwarunkowania przestrzenne projekt architektoniczny winien być sporządzony przez projektanta posiadającego uprawnienia do projektowania w specjalności architektonicznej bez ograniczeń", którego treść pozostaje w sprzeczności z art.14 ustawy z 7.07.1994r. Prawo budowlane oraz § 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30.12.1994r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. Powołane przepisy określają dla jakich specjalności są udzielane uprawnienia budowlane. "Wprowadzenie zaś kwestionowanego zapisu w uchwale ogranicza nabyte prawa do projektowania (wykonywania zawodu), potwierdzonych stosownymi uprawnieniami, które są regulowane przez odrębne normy prawne. Ponadto organ nadzoru kwestionuje przedmiotowy zapis uchwały z uwagi na to, iż nie może on być przedmiotem regulacji zawartej w planie miejscowym, nie jest to bowiem materia planistyczna." Natomiast zamieszczony w § 7 ust. 3.3 pkt 2 zapis, że "sytuowanie budynków niemieszkalnych w granicy południowej, zachodniej lub wschodniej sąsiada wymaga uzyskania pisemnej zgody właściciela działki zacienionej" pozostaje w sprzeczności z § 12 ust3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w.sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które to rozporządzenie w powołanym przepisie jednoznacznie określa warunki sytuowania budynków bezpośrednio przy granicy działki. "Przywołane normy nie uzależniają lokalizacji budynków w granicy działki od uzyskania zgody właściciela działki sąsiedniej o czym stanowi kwestionowany zapis tekstu uchwały." Co więcej zapis planu wprowadza dodatkowe wymogi, wykraczające poza normy określone przepisami przedmiotowego rozporządzenia. W § 11 ust. 2 pkt 4 Rada Miejska uchwaliła zapis, iż "w terenie D.1UR-D.3UR dopuszcza się lokalizację magazynów, hali produkcyjnych, wiat". Zaś w § 11 ust.4 pkt 1 zdanie ostatnie postanowiono, iż "przy budowie nowych obiektów budowlanych oraz modernizacji, przebudowie, nadbudowie i rozbudowie istniejących obiektów - należy zachować zasady określone w ust.3 niniejszej uchwały." Zdaniem strony skarżącej kwestionowane zapisy planu dotyczące rozbudowy istniejącego tartaku oznaczonego symbolem D.1UR-D.3UR są sprzeczne z zapisem zawartym w § 11 ust.4 pkt 4 przedmiotowej uchwały, którym Rada Miejska wprowadziła całkowity zakaz lokalizacji na wyżej wymienionym obszarze inwestycji mogących znacząco oddziaływać na środowisko określonych w obowiązujących przepisach. Zgodnie zaś z obowiązującymi przepisami, w szczególności z § 3 pkt 46 rozporządzenia Rady Ministrów z 9.11.2004r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzania raportu o oddziaływaniu na środowisko wynika, że takim przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko jest m.in. tartak. "Zatem kwestionowane zapisy niniejszego planu dopuszczające rozbudowę tartaku są sprzeczne z § 11 ust.4 pkt 4 przedmiotowej uchwały, co z kolei stanowi o ich sprzeczności z prawem. Strona skarżąca podnosi także, iż w tekście uchwały oraz na rysunku planu zawarto ustalenia dotyczące terenów oznaczonych symbolem D.4ZP. Wyżej wymienione tereny zostały przekwalifikowane w planie na tereny zieleni parkowej z całkowitym zakazem wznoszenia obiektów kubaturowych na wniosek właściciela istniejącego tartaku. Wystąpił on bowiem z wnioskiem o utworzeniu strefy ochronnej od prowadzonej przez niego działalności produkcyjnej, uciążliwej dla otoczenia, - na północ od terenu obejmującego przedmiotowy tartak, na nieruchomościach, których nie był właścicielem. W ocenie strony skarżącej, wyżej opisana zmiana przeznaczenia terenu (oznaczonego w projekcie plonu* wyłożonym do publicznego wglądu symbolami D1U,MN i D2U,MN) w uchwalonym planie - na tereny zieleni parkowej o symbolu D.4 ZP z całkowitym zakazem wznoszenia obiektów kubaturowych jest sprzeczna z art.144 ust.2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. nr 62, poz.627 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z wyżej wymienionym przepisem "Eksploatacja instalacji powodująca wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, emisję hałasu oraz wytwarzanie pół elektromagnetycznych nie powinna m.in. powodować przekroczenia standardów jakości środowiska poza terenem, do którego prowadzący instalację ma tytuł prawny." Skoro zatem w świetle cytowanej normy nie ma możliwości ograniczenia sposobu użytkowania sąsiednich terenów, z uwagi na uciążliwości powodowane przez prowadzenie działalności produkcyjnej, to tym samym Rada Miejska nie miała podstaw prawnych do zmiany przeznaczenia terenu o symbolu D1U.MN i części terenu oznaczonego symbolem D2U,MN opisanymi w projekcie planu wyłożonym do publicznego wglądu jako "tereny usług z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej towarzyszącej usługom" na "teren zieleni urządzonej" o symbolu D.4ZP, dla którego w § 18 ust.4 pkt 1 przedmiotowej uchwały wprowadzono całkowity zakaz wznoszenia obiektów kubaturowych. Dodatkowym argumentem stanowiącym o działaniu sprzecznie z prawem przez Radę jest fakt, iż w § 11 ust.1 tekstu uchwały zapisano, iż "uciążliwość prowadzonej działalności winna zamykać się w granicach działki użytkownika." Nadto ustalenia w planie dotyczące przekwalifikowania przedmiotowego obszaru oznaczonego w uchwalonym planie symbolem D.4ZP są sprzeczne z prawem z uwagi na to, iż Rada Miejska dokonując kwestionowanego przekwalifikowania działała sprzecznie z art.17 pkt 9, 13 w związku z art.19 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym cyt. powyżej. Zgodnie bowiem z cyt. artykułami do projektu planu miejscowego wprowadza się zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień i zmiany wynikające z rozpatrzenia uwag złożonych do projektu wyłożonego do publicznego wglądu. Następnie Rada Gminy w wyniku uwzględnienia tych uwag winna ponowić czynności proceduralne w zakresie niezbędnym do dokonywania zmian. Uchwalona zaś przez Radę Miejską zmiana przeznaczenia terenu budowlanego na teren zielony bez prawa zabudowy (...) dokonana została po wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu. Zatem zainteresowani właściciele nieruchomości oraz protestujący mieszkańcy nie mieli już możliwości złożenia uwag w tym zakresie, ponieważ projekt planu w takiej wersji przedłożono Radzie Miejskiej do uchwalenia. Uchwalona więc przez Radę Miejską zmiana przeznaczenia terenu o symbolu D.4ZP, została dokonana poza opisana powyżej procedurą planistyczną. Na etapie opiniowania i uzgodnień projektu planu nie przewidywano utworzenia strefy ochronnej, stanowiącej tereny zieleni parkowej. Przedmiotowych ustaleń nie było także w projekcie planu wyłożonym do publicznego wglądu. Tak więc Rada Miejska dokonując przekwalifikowania przedmiotowego obszaru popełniła uchybienia będące istotnymi naruszeniami procedury planistycznej, polegające na szczególnie kwalifikowanym niezachowaniu kolejności wykonywania czynności proceduralnych, które muszą być wykonane aby można było mówić o skuteczności uchwalenia planu." Konsekwencją żądania stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w powyższym zakresie jest konieczność stwierdzenia nieważności ustaleń w tekście uchwały oraz na rysunku planu dotyczących wschodniej części terenu oznaczonego symbolem D.1UR (obszar wyznaczony na wniosek właściciela tartaku, stanowiący poszerzenie obszaru istniejącego tartaku). W projekcie planu, w wersji przedłożonej właściwym organom i instytucjom do zaopiniowania i uzgodnienia, obszar D.1UR był opisany, jako "tereny usług rzemiosła", obejmujący istniejący tartak oraz teren przylegający do tartaku od strony wschodniej. Natomiast projekt planu wyłożony do publicznego wglądu opisywał obszar D.1UR jako teren obejmujący wyłącznie obszar zajmowany przez obecnie funkcjonujący tartak. Rada Miejska nie ujawniła terenu proponowanego pod jego rozbudowę. "Zatem na etapie wyłożenia, wszystkim zainteresowanym został udostępniony do wglądu projekt planu, który nie przewidywał rozbudowy tartaku na sąsiednie tereny, w pobliżu istniejących i projektowanych terenów budowlanych."