Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Wieliczce w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Wieliczka na rok 2017 stwierdza nieważność § 1 ust. 2 pkt 1 - 8 oraz § 3 załącznika do zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda Sędziowie : Sędzia WSA Magda Froncisz (spr.) Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz Protokolant: Maksymilian Krzanowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wieliczce na uchwałę Rady Miejskiej w Wieliczce z dnia 30 marca 2017 r. nr XXXIII/412/2017 w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Wieliczka na rok 2017 stwierdza nieważność § 1 ust. 2 pkt 1 - 8 oraz § 3 załącznika do zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/7

Rada Miejska w Wieliczce w dniu 30 marca 2017 r. podjęła uchwałę Nr XXXIII/412/2017 w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Wieliczka na rok 2017.

Przedmiotowa uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2016 poz. 446 ze zm.) i art. 11 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997. o ochronie zwierząt (tj. Dz. U. z 2013 poz. 856 ze zm.).

Załącznik do wskazanej uchwały stanowi Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Wieliczka na rok 2017.

Prokurator Rejonowy w Wieliczce wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na ww. uchwałę Rady Miejskiej w Wieliczce z 30 marca 2017 r. Nr XXXIII/412/2017, zaskarżając ją w części - w zakresie obejmującym treść:

- § 1 ust. 2 pkt 1-7 Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności na terenie Gminy Wieliczka na rok 2017, stanowiącego załącznik do Uchwały Rady Miejskiej w Wieliczce Nr XXXIII/412/2017 z dnia 30 marca 2017 r. dotyczących częściowego powtórzenia treści przepisu ustawowego,

- § 1 ust. 2 pkt 8 Programu odnośnie wprowadzenia postanowień dotyczących edukacji mieszkańców Gminy Wieliczka w zakresie opieki nad zwierzętami.

Zaskarżonej uchwale zarzucił istotne naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:

art. 11 a ust. 2 pkt. 1 - 8 Ustawy o ochronie zwierząt w zw. z art. 7 i art. 94 Konstytucji poprzez częściowe powtórzenie w § 1 ust. 2 pkt 1-7 Programu treści tego przepisu Ustawy o ochronie zwierząt, art. 11 a ust. 2 Ustawy o ochronie zwierząt w zw. z art. 7 i art. 94 Konstytucji poprzez przekroczenie granic upoważnienia ustawowego, poprzez wprowadzenie w § 1 ust. 2 pkt 8 Programu postanowień dotyczących edukacji mieszkańców Gminy w Wieliczce w zakresie opieki nad zwierzętami, podczas gdy z treści art. 11 a ust. 2 Ustawy o ochronie zwierząt nie wynika takie upoważnienie dla Rady Miejskiej.

Wskazując na powyższe i powołując się na przepis art. 147 § 1 Ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w zakresie § 1 ust. 2 pkt 1 - 8 obejmującego treść programu.

W uzasadnieniu wskazał, że zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego i rozwinął wskazane wyżej zarzuty skargi.

W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w Wieliczce wniosła o oddalenie skargi w całości, wskazując, że w treści skargi nie wzięto pod uwagę faktu, iż w dniu 6 stycznia 2017 r. doszło do zmiany stanu prawnego, poprzez nowelizację art. 11 a ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt - poprzez wprowadzenie regulacji, że program, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności wymienione w nim kwestie.

Zdaniem organu nie jest więc uzasadnione twierdzenie, że regulacja ta zawiera zamknięty katalog zadań, które program powinien obligatoryjnie regulować.

Co istotne, uchwałę podjęto po wejściu w życie nowelizacji, w oparciu o stan prawny aktualny na dzień podjęcia uchwały.

Strona 1/7