Dnia 13 grudnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Protokolant Asystent sędziego Jarosław Moraczewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2010 roku sprawy ze skargi W. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej odmawiającej przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego oddala skargę.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] roku, nr [...] na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. z 1996 roku, Nr 87, poz. 395 zer zm.) odmówił przyznania W. B. uprawnienia do świadczenia z tytułu deportacji do pracy przymusowej. W uzasadnieniu wyjaśniono, iż pismo skarżącej z dnia 1 czerwca 2010 roku potraktowano jako wniosek w trybie art. 154 k.p.a. o zmianę decyzji z dnia [...] roku odmawiającej przyznania W.B. uprawnienia do świadczenia z tytułu deportacji do pracy przymusowej w P. w okresie od stycznia 1942 roku do stycznia 1945 roku.
Organ uznał, że strona wnosi o zmianę decyzji ostatecznej, jednak nie wskazała, by za uchyleniem decyzji przemawiał interes społeczny lub jej słuszny interes. Ponadto organ wskazał, iż nie każda praca przymusowa w okresie okupacji uprawnia do świadczenia, o którym mowa w przywołanych przepisach. W ocenie organu w badanej sprawie nie nastąpiła deportacja, gdyż skarżąca wykonywała pracę w miejscu swego stałego zamieszkania przed wojną, to jest w miejscowości P. Tym samym praca ta nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 roku, w sprawie o sygn. akt K 49/07.
We wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy skarżąca, podtrzymując swe dotychczasowe stanowisko, wskazała, że z nakazu niemieckiego zabrano jej dzieciństwo, nie chodziła do szkoły i już jako 12 - letnie dziecko musiała ciężko pracować.
W wyniku ponownego rozpoznania Kierownik Urzędu decyzją z dnia
[...] roku, nr [...], na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1, w związku z art. 127 par. 3 k.p.a. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. Organ podniósł, iż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strona wykonywała pracę przymusową w miejscu stałego zamieszkania przed wojną. W ocenie organu praca ta nie przybrała zatem szczególnie dotkliwej formy połączonej z wysiedleniem (przymusową zmianą miejsca pobytu) i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska.
Powyższą decyzję W. B. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. Strona ponowiła argumenty prezentowane przed organem administracji i podkreśliła, iż odbiór jej trudnej sytuacji w okresie okupacji, z uwagi na jej wiek, był dla niej znacznie trudniejszy. W ocenie skarżącej wykazała w toku postępowania przed organem administracji przesłanki słusznego interesu strony.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało oddalić.
Stosownie do treści art. 1 par. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej w skrócie "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, do kompetencji sądu administracyjnego należy ocena, czy zaskarżony akt administracyjny (decyzja, postanowienie) jest zgodny z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami proceduralnymi, normującymi podstawowe zasady postępowania przed organami administracji publicznej.