Dnia 11 kwietnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędzia NSA Anna Stępień (spr.) Protokolant pomocnik sekretarza sądowego Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2013 roku sprawy ze skargi S. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nr [...] z dnia [...]. LS
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] nr [...] na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 4 ust. 1 pkt 3 oraz art. 22 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 400), po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] nr [...] o odmowie przyznania S. K. uprawnień kombatanckich.
Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił stronie przyznania uprawnień kombatanckich z tytułu deportacji do ZSRR, podnosząc, iż wnioskodawca nie przedstawił dostatecznych dowodów deportacji.
S. K. w ustawowym terminie zwrócił się do organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej odmowy przyznania uprawnień kombatanckich, podnosząc, że 1 września 1939 r. jego ojciec, posiadając stopień kaprala, został powołany na wojnę. W 1940 r. NKWD przeprowadzało wywiad i sporządzało listy rodzin do wywiezienia.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] , uznając, że wniosek S. K. nie zasługuje na uwzględnienie.
W uzasadnieniu organ podniósł, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 tejże ustawy, orzeka Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych lub osoby przez niego upoważnione, na podstawie udokumentowanego wniosku zainteresowanej osoby oraz rekomendacji stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju działalności kombatanckiej lub represji. Z treści tego przepisu wynika, że dla uzyskania uprawnień kombatanckich konieczne jest złożenie przez zainteresowaną osobę wniosku, rekomendacji stowarzyszenia kombatanckiego oraz, o ile nie w pierwszej kolejności, poparcie tego wniosku odpowiednimi dowodami. Dowody te, oceniane w trybie przewidzianym przepisami kodeksu postępowania administracyjnego, winny dokumentować działalność kombatancką lub równorzędną wnioskodawcy lub podleganie przez niego represjom określonym w ustawie. Ograniczenie się wyłącznie do uprawdopodobnienia okoliczności objętych dyspozycją poszczególnych przepisów ustawy o kombatantach nie jest wystarczające.
Następnie organ wskazał, że S. K. do wniosku o przyznanie uprawnień kombatanckich i własnych oświadczeń dołączył zeznania świadków. Organ w celu uzupełnienia materiału dowodowego zwrócił się Instytutu Pamięci Narodowej oraz Archiwum Akt Nowych. Jednak kwerendy archiwalne przeprowadzone przez w/w instytucje nie potwierdziły okoliczności podnoszonych przez wnioskodawcę. Świadkowie H. N. oraz Z. K. zeznali na okoliczność wysiedlenia, iż miało ono miejsce w 1940 r. Strona natomiast w piśmie z 10 maja 2012 r. stwierdziła, że wywieziona była do ZSRR w 1942 r., co nie jest prawdopodobne, ponieważ w tym okresie jego rodzinna miejscowość znajdowała się już pod okupacją III Rzeszy. Następnie w protokole pisemnego przesłuchania strona podała, iż wywiezienie miało miejsce w 1941 r.