Dnia 24 marca 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2004 roku na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym sprawy ze skargi J.Ł. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego o przyznanie uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu represji 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], Nr [...]; 2/ zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego J.Ł. kwotę 10,00 (dziesięć) złotych tytułem zwrotu wpisu sądowego.
II SA/Łd 1248/01
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] o umorzeniu postępowania administracyjnego w przedmiocie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu represji.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podniesiono, że J.Ł. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, jednakże wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395, ze zm.), wnioski o przyznanie uprawnienia do świadczenia pieniężnego osoby zainteresowane mogły składać do Kierownika Urzędu do dnia 31 grudnia 1999 r. Strona natomiast złożyła swój wniosek o przyznanie świadczenia pieniężnego z tytułu represji po wyżej wskazanym terminie ustawowym.
J.Ł. na wyżej wymienioną decyzję wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do postanowień art. 184 Konstytucji RP oraz art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m. in. przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 wyżej powołanego aktu).
Sąd nie przejmuje sprawy administracyjnej do końcowego załatwienia, lecz ma jedynie ocenić działalność organu orzekającego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając skargę w tak zakreślonej kognicji stwierdził, iż zaskarżona decyzja oraz decyzja ją poprzedzająca nie mogą pozostać w obrocie prawnym.
Zgodnie z treścią art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), decyzja podlega uchyleniu w całości lub w części, jeżeli sąd stwierdzi:
a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,
b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,
c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.
Po wydaniu zaskarżonej decyzji, w wyniku rozpoznania pytania prawnego Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku, Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 17 czerwca 2003 r., wydanym w sprawie sygn. akt P 24/02 orzekł, iż art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395; z 1998 r. Nr 162, poz. 1118; z 1999 r. Nr 28, poz. 257 oraz z 2001 r. Nr 154, poz. 1788) jest niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (OTK-A 2003/6/55). Zgodnie z tym wyrokiem art. 4 ust. 5 analizowanej ustawy utracił moc z dniem 27 marca 2003 r.