Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant: Sekretarz sądowy Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] nr [...]. LS
Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 23 ust. 8 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz.U z 2015r., poz. 859 ze zm., dalej powoływanej jako u.p.o.u.a.) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...], nr [...], którą odmówiono D. B. umorzenia należności w kwocie 3.520,00 zł. Organ I instancji w uzasadnieniu powołanej decyzji wyjaśnił, że ostateczną decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 roku przypisał skarżącemu do zwrotu powyższą kwotę z tytułu nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego za okres od 1.02.2014r. do 30.09.2014r. Ustalił też, ze D. B. jest zarejestrowany w PUP bez prawa do zasiłku, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z matką, źródłem utrzymania rodziny jest dochód a działalności gospodarczej prowadzonej przez matkę skarżącego w wysokości 1.020 zł, stałe wydatki w rodzinie wynoszą 635 zł miesięcznie, rodzina nie pobiera dodatków mieszkaniowych, nie zgłasza też problemów zdrowotnych. W ocenie organu I instancji nie są to okoliczności, uzasadniające umorzenie należności, o których stanowi art. 23 st.8 u.p.o.u.a.
W piśmie z dnia 15 września 2015 roku, skierowanym do Kolegium Odwoławczego skarżący zawarł alternatywny wniosek o rozłożenie należności na raty.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji D. B. zakwestionował ustalenia faktyczne wskazując, że stałe wydatki rodziny sięgają 1.000 zł miesięcznie, co jednoznacznie - jego zdaniem - powoduje, iż spłata zadłużenia nie jest możliwa. Dodatkowo wnioskodawca podkreślił, iż organy nie ustaliły, czy skarżący ma możliwość podjęcia pracy z uwagi na plany rozpoczęcia studiów licencjackich na kierunku rachunkowość, czy też zachodzą w stosunku do skarżącego jakiekolwiek przeciwwskazania związane z podjęciem ewentualnego zatrudnienia np. zdrowotne.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. w uzasadnieniu przytoczonej na wstępie decyzji powtórzyło ustalenia organu I instancji odnośnie dochodu i wydatków rodziny. SKO wskazało, ze kwota wydatków została przedstawiona przez D. B. w wywiadzie środowiskowym przeprowadzonym w dniu 8 października 2015r. i za stałe wydatki wnioskodawca podał: czynsz 180 zł, energia 245 zł, gaz 60 zł, woda 200 zł i Internet 100 zł.
Następnie Kolegium wyjaśniło, że decyzja organu l instancji w zakresie zastosowania ulgi w postaci umorzenia ma charakter uznaniowy. Organ nie ma obowiązku umorzenia należności nawet w razie stwierdzenia, że zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji dochodowej i rodzinnej zobowiązanego. Organ odwoławczy ocenił, że organ I instancji nie przekroczył granic uznania alimentacyjnego zgodził się z organem l instancji i trafnie uznał, że nie zachodzą "szczególne okoliczności", które uzasadniałyby umorzenie należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeń z funduszu administracyjnego. Sama trudna sytuacja materialna strony, nie może być przesłanką uzasadniającą umorzenie zadłużenia. Należy wziąć pod uwagę również szczególne okoliczności, jak choroba w rodzinie, niepełnosprawność, podeszły wiek itp. Kryteria te rozpatrywane łącznie gwarantują dopiero sprawiedliwe, tj. zobiektywizowane i równe stosowanie wskazanego przepisu.