Żaden przepis prawa, w szczególności przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, nie nadają organom administracyjnym uprawnienia do nałożenia na inwestora obowiązku doprowadzenia do rozgraniczenia jego nieruchomości, w sytuacji gdy wykazał on w sposób niewadliwy prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, ponieważ nie jest to obowiązek o charakterze publicznoprawnym.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bolesława K. na decyzję Wojewody W. z dnia 22 lipca 1998 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę budynku inwentarskiego - oddala skargę.
Kierownik Urzędu Rejonowego w A.-K. decyzją z dnia 23 marca 1998 r., (...), powołując się na art. 36 a prawa budowlanego, po rozpoznaniu wniosku Jadwigi i Henryka małżonków K. zatwierdził zamienny projekt zagospodarowania działki nr 46/1 położonej w S. II, gmina Z.
W dniu 8 kwietnia 1998 r. odwołanie od powyższej decyzji wniósł Bolesław K., właściciel sąsiedniej nieruchomości, wskazując że zaprojektowany budynek inwentarski ma być usytuowany w niewystarczającej odległości od granicy jego działki. Nadto, budowa w bezpośrednim sąsiedztwie granicy obu posesji nie była z nim uzgodniona.
Decyzją z dnia 12 maja 1998 r., (...) Wojewoda W., na podstawie art. 138 par. 2 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że zgodnie z projektem zagospodarowania działki budynek inwentarski powinien być zlokalizowany w odległości 4 m od granicy należącej do Bolesława K. i w odległości 9 m od istniejącego na działce budynku gospodarczego. W czasie oględzin okazało się, że inwestorzy wykonali fundamenty pod budynek inwentarski niezgodnie z zatwierdzonym projektem, zmieniając samowolnie lokalizację i wymiary budynku. Stan w terenie wskazuje, że odległość od sąsiedniej nieruchomości wynosi 5, 08 m, a od budynku gospodarczego - 8m. W tej sytuacji, wobec wystąpienia odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego i warunków pozwolenia na budowę, konieczne będzie zastosowanie procedur z art. 50 i 51 prawa budowlanego, co skutkowało uchylenie zaskarżonej decyzji.
W dniu 21 maja 1998 r. małżonkowie K. ponownie złożyli wniosek o zmianę pozwolenia na budowę, przedstawiając zamienny projekt zagospodarowania działki. Po stwierdzeniu, że inwestorzy złożyli wszelkie prawem wymagane dokumenty, Kierownik Urzędu Rejonowego w A.-K., decyzją z dnia 22 czerwca 1998 r., (...) wydał ponowną decyzję o zmianie pozwolenia na budowę budynku inwentarskiego.
W dniu 13 lipca 1998 r. Bolesław K. wniósł odwołanie od powyższej decyzji. Skarżący wskazał, że kwestionowane pozwolenie na budowę narusza jego prawa, przez usytuowanie budynku w niewielkiej odległości od granicy działek. Podał także, iż samowolnie naruszony został przebieg granicy obu nieruchomości poprzez zmianę posadowienia granicznych znaków geodezyjnych, które zostały przesunięte od 2 do 5 m w głąb jego posesji.
Wojewoda W. decyzją z dnia 22 lipca 1998 r., (...), zgodnie z art. 138 par. 1 Kpa, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podał, że na podstawie mapy sytuacyjnej dla celów projektowych oraz ustaleń poczynionych w czasie wizji lokalnej stwierdzono, że odległość zaprojektowanego budynku inwentarskiego od granicy z nieruchomością skarżącego wynosi 5, 08 m. Na działce skarżącego, w pobliżu tego obiektu nie ma żadnych zabudowań. W tych warunkach, w myśl par. 12 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ minimalna odległość budynku od granicy powinna wynosić 4m. W przedmiotowej sprawie odległość jest zaś większa. Z tych względów organ odwoławczy uznał, że warunki techniczne jakim powinny odpowiadać budynki są zachowane a projektowany obiekt nie narusza uzasadnionych interesów osób trzecich w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 prawa budowlanego. Zawarty w treści odwołania zarzut odnoszący się do niezgodnego ze stanem prawnym przebiegu granic nie może być rozważany w postępowaniu administracyjnym. Spór o granicę nieruchomości ma charakter cywilnoprawny, zatem jego rozstrzygnięcie należy do sądów powszechnych.