Dnia 13 maja 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, , Protokolant Pomocnik sekretarza Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2015 roku sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w B. na uchwałę Rady Gminy Brzeziny z dnia 27 lutego 2013 r. nr XXVI/187/2013 w przedmiocie przyjęcia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Brzeziny 1. stwierdza nieważność § 4 ust. 1, § 4 ust. 2, § 4 ust. 3, § 4 ust. 4, § 4 ust. 5, § 5 ust. 1, § 5 ust. 2, § 5 ust. 3, § 5 ust. 4, § 15 pkt 1, § 15 pkt 2, § 15 pkt 3, § 17 ust. 10, § 25 ust. 5, § 27 zaskarżonej uchwały; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w zakresie opisanym w punkcie 1 nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku. a.bł.
W dniu 27 lutego 2013 r. Rada Gminy Brzeziny, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm. - w dalszej części przywoływana jako: ustawa o samorządzie gminnym) oraz art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r., Nr 69, poz. 391 ze zm. - w dalszej części przywoływana jako: ustawa), podjęła uchwałę Nr XXVI/187/2013 w sprawie przyjęcia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Brzeziny.
Prokurator Rejonowy w B. zaskarżył powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.
Prokurator Rejonowy zarzucił naruszenie § 135 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej (Dz. U. z 2002 r. Nr 100, poz. 908, dalej: ztp) w związku z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy, poprzez zamieszczenie w postanowieniach § 4 ust. 1, ust. 2, § 4 ust. 3 pkt 2, § 4 ust. 4 i ust. 5, § 5 ust. 1 do ust. 4, § 15 pkt 1, pkt 2, pkt 3, § 17 ust. 10, § 25 ust. 5, § 27 zapisów regulujących sprawy wykraczające poza upoważnienie ustawowe zawarte w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy.
Wskazując na powyższe i powołując się na przepis art. 147 § 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - w dalszej części uzasadnienia przywoływana jako: p.p.s.a.) Prokurator Rejonowy wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
Uzasadniając Prokurator Rejonowy wywiódł, iż Rada Gminy Brzeziny w dniu 27 lutego 2013 r. podjęła uchwałę, do której załącznikiem jest Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Brzeziny, zawierający szereg uregulowań przekraczających upoważnienie ustawowe zawarte w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy. Niewątpliwie zaś zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uregulowane w regulaminie muszą dotyczyć jedynie kwestii, które zostały wymienione w art. 4 ust. 1 i ust. 2 pkt 1-8 ustawy, bowiem wyliczenie z art. 4 ustawy ma charakter wyczerpujący, co oznacza, iż uchwała rady miejskiej czy gminy nie może zawierać postanowień, które wykraczałyby poza treść art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Wszelkie zaś odstępstwa winny być traktowane jako istotne naruszenia prawa.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Brzeziny wniosła o odrzucenie skargi, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., ewentualnie, jeżeli Sąd uzna brak podstaw do odrzucenia skargi, oddalenie skargi, na podstawie art. 151 p.p.s.a.
Wskazując na zasadność pierwszego wniosku, Rada Gminy Brzeziny argumentowała, iż skarga niniejsza wpłynęła do Urzędu Gminy Brzeziny dnia 18 lutego 2015 r., przed złożeniem skargi Prokurator Rejonowy nie wezwał Rady Gminy Brzeziny do usunięcia naruszenia prawa. Przepis art. 52 § 1 p.p.s.a. zwalnia prokuratora jedynie z konieczności wykorzystania środków zaskarżenia. Nie zwalnia zaś z podjęcia czynności wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie jest środkiem zaskarżenia i nie może być za taki uznane. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa charakteryzuje się bowiem inną istotą, konstrukcją i skutkami prawnymi aniżeli środek zaskarżenia. W związku z powyższym skarga powinna zostać odrzucona, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.