Dnia 10 lipca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2015 roku sprawy ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Gminy Ksawerów z dnia 5 listopada 2014 roku nr LXVI/449/2014 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w północno - zachodniej części miejscowości Ksawerów, gmina Ksawerów 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 9 ust. 3, § 14 ust. 2, § 15 ust. 2; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie określonym w pkt 1 wyroku do dnia jego uprawomocnienia się; 3. zasądza od Rady Gminy Ksawerów na rzecz Wojewody Łódzkiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.tp.
Wojewoda Łódzki, opierając się na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym ( tekst jednolity: Dz. U z 2013 roku, poz. 594 ze zm), zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi uchwałę Rady Gminy Ksawerów nr LXVI/449/2014 z dnia 5 listopada 2014 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w północno - zachodniej części miejscowości Ksawerów, gmina Ksawerów, w części dotyczącej: § 9 ust. 3 pkt a, b i c, § 14 ust. 2 pkt a, b i c, § 15 ust. 2 pkt a, b i c.
Wojewoda powyższemu aktowi zarzucił naruszenie prawa materialnego tj. art. 28 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( tekst jednolity: Dz. U. z 2012 roku, poz. 647 ze zm.), § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 września 2003 roku w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ( Dz. U. nr 164,poz. 1587) oraz art. 19 ust. 3 (po korekcie na rozprawie w dniu 10.07.2015r.) i art. 32 ustawy z dnia 23 lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami ( tekst jednolity: Dz. U z 2014 roku, poz. 1446 ) poprzez przekroczenie uprawnień ustawowych i naruszenie zasad uchwalania aktu planistycznego.
Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o:
1. stwierdzenie nieważności uchwały nr LXVI/449/2014 Rady Gminy Ksawerów z dnia 5 listopada 2014 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w północno - zachodniej części miejscowości Ksawerów, gmina Ksawerów, w części dotyczącej: § 9 ust. 3 pkt a, b i c, § 14 ust. 2 pkt a, b i c, § 15 ust. 2 pkt a, bić, na podstawie art. 147 § l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 roku, póz. 270 ze zm.),
2. zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że Rada Gminy Ksawerów w dniu 5 listopada 2014 roku podjęła uchwałę nr LXVI/449/2014 w sprawie uchwalenia planu miejscowego dla terenu położonego w północno-zachodniej części miejscowości Ksawerów. Przedmiotowa uchwała w dniu 13 listopada 2014 roku została przedłożona Wojewodzie Łódzkiemu do oceny zgodności z prawem. Wojewoda Łódzki powiadomił Radę Gminy Ksawerów o wszczęciu postępowania w niniejszej sprawie pismem z dnia 12 grudnia 2014 roku, w którym sformułowane zostały zarzuty do uchwały. W odpowiedzi na zawiadomienie Przewodniczący Rady Gminy Ksawerów złożył wyjaśnienia w piśmie z dnia 18 grudnia 2014 roku, które w części zostały uwzględnione przez Wojewodę. W szczególności organ nadzoru uznał za wystarczające wyjaśnienia dotyczące nieuwzględnienia negatywnej opinii o planie Prezydenta Miasta Pabianic oraz braku ponownego wyłożenia projektu planu do publicznego wglądu, po uwzględnieniu uwagi do planu, złożonej przez agencję nieruchomości rolnych. Uwaga zgłoszona przez agencję nieruchomości rolnych odnosiła się wyłącznie do terenów należących do tej agencji i nie miała wpływu na funkcjonowanie pozostałych obszarów, dlatego należało ją uwzględnić. Natomiast organ nadzoru nie uwzględnił wyjaśnień odnoszących się do zapisów planu przekraczających uprawnienia ustawowe rady gminy w zakresie wprowadzonych do planu zakazów i nakazów dotyczących ochrony stref archeologicznych.