Dnia 19 maja 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska, Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek (spr.), Protokolant specjalista Lidia Porczyńska, po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2008 roku na rozprawie sprawy ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] roku, Nr [...], po rozpatrzeniu odwołania E. S., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] roku, Nr [...].
Z dokumentów załączonych do akt administracyjnych wynika, iż Prezydent Miasta Ł. mocą decyzji z dnia [...] roku przyznał E. S. zaliczkę alimentacyjną na dziecko - M. C. w kwocie 170 zł miesięcznie na okres od dnia 1 września 2007 roku do 31 sierpnia 2008 roku. W treści decyzji zawarto pouczenie o możliwości i sposobie wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w terminie 14 dni od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia. Decyzję odebrała E. S. osobiście w dniu 2 listopada 2007 roku, co potwierdza załączone do akt administracyjnych zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki pocztowej opatrzone podpisem strony.
W dniu 27 listopada 2007 roku wpłynęło do organu I instancji pismo zatytułowanie "Odwołanie". W treści środka odwoławczego E. S. zawarła zarzuty merytoryczne skierowane przeciwko kwestionowanej decyzji.
Po rozpatrzeniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] roku utrzymało w mocy rozstrzygnięcie I instancji. W treści uzasadnienia organ odniósł się merytorycznie do żądania strony odwołującej się.
W skardze na powyższą decyzję E. S. podniosła zarzuty merytoryczne wywodząc, że powinna otrzymać zaliczkę alimentacyjną w wyższej wysokości niż przyznał ją organ I instancji.
W odpowiedzi na skargę strona przeciwna wniosła o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sądy administracyjne sprawują w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej. Oznacza to, że Sąd bada legalność zaskarżonego aktu pod kątem jego zgodności z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.
Sąd administracyjny uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu Postępowania Administracyjnego lub w innych przepisach (art. 145 § 1 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
W przedmiotowej sprawie, Sąd dopatrzył się rażącego naruszenia przepisów postępowania (art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego), co poskutkowało stwierdzeniem nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku.
Zgodnie z przepisem art. 127 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, od decyzji wydanej w I instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji.
Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie - od dnia jej ogłoszenia stronie (art. 129 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego).
Warunkiem skuteczności wniesienia środka odwoławczego jest zachowanie ustawowego terminu do jego dokonania, tym samym uchybienie terminu powoduje jego bezskuteczność. Organ II instancji obowiązany jest zatem w postępowaniu wstępnym zbadać, czy środek odwoławczy został wniesiony w przewidzianym przepisami terminie. Rozpoznanie merytorycznie odwołania wniesionego z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, stanowi rażące naruszenie prawa - art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Warszawa 2003, str. 577).