Dnia 24 września 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Czesława Nowak - Kolczyńska Sędziowie Sędzia NSA: Anna Stępień (spr.) Sędzia WSA: Renata Kubot - Szustowska Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2010 roku przy udziale --- sprawy ze skargi S. G. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], Nr [...]; 2. zasądza od organu - Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz strony skarżącej - S. G. kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Decyzją z dnia [...] roku Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, działając na podstawie art. 2 pkt 2, art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 roku, w sprawie o sygn. akt K 49/07 (Dz.U. z dnia 23 grudnia 2009 roku Nr 220, poz. 1734), odmówił S. G. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.
W uzasadnieniu powyższej decyzji organ administracyjny stwierdził, że nie każda praca przymusowa w okresie okupacji uprawnia do przyznania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ustawie z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym (...). Organ podniósł, że S. G. w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w obrębie stałego miejsca zamieszkania, tj. w miejscowości Ł., zatem owa praca nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, wskazanej przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 16 grudnia 2009 roku, bowiem nie była połączona z wysiedleniem (przymusową zmianą miejsca pobytu) i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy S. G. wniosła o przyznanie wnioskowanego świadczenia, podnosząc, iż spełnia przesłanki, warunkujące przyznanie wnioskowanego świadczenia.
Podkreśliła, że w wieku 16 lat wywieziono ich do fabryki w Ł. przy ul. A, a następnie oderwano ją od matki i wywieziono w nieznane na roboty przymusowe do gospodarstwa prowadzonego przez osobę narodowości niemieckiej. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że znalazła się wówczas wśród obcych ludzi oraz, że nie znając języka niemieckiego, musiała pracować od świtu do wieczora przy ciężkich pracach polowych. Ponadto nie mogła utrzymywać kontaktów z rodziną i najbliższymi.
Decyzją z dnia [...] roku, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 roku, Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 127 § 3 k.p.a., art. 2 pkt 2 lit. a, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, 2 i 4 wskazanej wyżej ustawy świadczeniu pieniężnym (...), Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy własną z dnia [...] roku.
W uzasadnieniu powyższej decyzji organ, powołując się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 roku, podtrzymał swoje stanowisko zaprezentowane w decyzji pierwszoinstancyjnej, argumentując, że przepisy ustawy nie przewidują świadczeń dla wszystkich poszkodowanych przez pracę niewolniczą na rzecz III Rzeszy, lecz zawężają krąg podmiotów do tych spośród nich, wobec których okupant stosował represje pracy niewolniczej w zaostrzonej formie (deportacja) w stosunku do obowiązującego powszechnie obowiązku pracy.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podkreślił, że wśród czynników, które wskazują na zaostrzony charakter represji, w porównaniu do "zwykłej" pracy przymusowej wykonywanej w pobliżu dotychczasowego miejsca zamieszkania, można wymienić m.in. niedostatek więzi społecznych w nowym otoczeniu (wrogość, nieznajomość języka), ogólnie trudniejsze warunki egzystencji (np. brak możliwości sprzedaży czy wymiany własności pozostawionej w dotychczasowym miejscu zamieszania, brak solidarności rodzinnej czy sąsiedzkiej), co najmniej utrudniony kontakt z rodziną i najbliższymi, trudny klimat i warunki przyrodnicze.