Przesłanka "zamieszkiwania z członkami rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej " jest zatem tożsama w przepisach obu ustaw.
W analogicznym stanie faktycznym, w sytuacji przebywania i zatrudnienia męża wnioskodawczyni w Federacji Rosyjskiej i w konsekwencji odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wyrokował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w sprawie sygn. akt II SA/Lu 491/16 ( wyrok z dnia 4.08.2016 r. - LEX nr 2199603 ).
Istota sporu w tej sprawie sprowadzała się do oceny, czy prawidłowa jest interpretacja dokonana przez organ administracji, zawartego w art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o świadczeniach rodzinnych określenia "jeżeli zamieszkują z członkami rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej", co oznacza - wg organu administracji - konieczność pobytu w Polsce wszystkich członków rodziny wnioskodawcy ubiegającego się o świadczenia rodzinne. Powyższą interpretację organy administracji wywiodły również z treści art. 3 pkt 16 powyższej ustawy wskazującej, że rodzina - oznacza odpowiednio następujących członków rodziny: małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz pozostające na utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia, a także dziecko, które ukończyło 25. rok życia legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy albo zasiłek dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. 2014, poz. 567).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w uzasadnieniu powołanego wyroku wyjaśnił, że w art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o świadczeniach rodzinnych ustawodawca, określając przesłanki do nabycia przez cudzoziemców prawa do świadczeń rodzinnych posłużył się wyłącznie pojęciem "członkami rodzin" nie wskazując, iż muszą to być wszyscy członkowie tworzący rodzinę. Nawet sięgając uzupełniająco do definicji ustawowej rodziny zawartej w art. 3 pkt 16 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie można dokonać takiej interpretacji przepisu jakiej dokonały organy administracji publicznej, że ustawodawca przyznanie świadczeń rodzinnych uzależnia od zamieszkiwania całej rodziny na terytorium Polski. Sytuacja taka wynikła z niewłaściwego odkodowania pojęcia "rodzina" zawartego w art. 3 pkt 16 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Umknęło bowiem zupełnie uwadze organom administracji publicznej, że w definicji tego pojęcia ustawodawca posłużył się zwrotem "odpowiednio", wskazując na różnych członków rodziny. Zastosowana przez organy administracji publicznej definicja pojęcia "rodzina" całkowicie natomiast pomija fakt istnienia określenia "odpowiednio", przez co w całości pozbawia go znaczenia prawnego. Mając natomiast na względzie zasadę racjonalnego prawodawcy uznać należy, że świadomie zastosował on termin "odpowiednio" i nadał mu znaczenie prawne mające za zadanie ułatwienie odkodowania zawartej w tym przepisie normy prawnej.
Odmienne rozumienie omawianego przepisu pozostawałoby w sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy. Z zasady tej wynika bowiem, że żaden przepis ustawy, a nawet żaden z fragmentów przepisu, nie może być uznany za zbędny, co uniemożliwia zignorowanie zwrotu "odpowiednio" zawartego w art. 3 pkt 16 omawianej ustawy. Gdyby intencją ustawodawcy było obligatoryjne zaliczenie do rodziny wszystkich wymienionych w art. 3 pkt 16 osób, co sugerują organy, w przepisie tym nie umieszczono by słowa "odpowiednio".