Dnia 20 września 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka, Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek (spr.), Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2016 roku sprawy ze skargi D. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchylania się od zobowiązań alimentacyjnych uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza R. z dnia [...], znak:[...]. a.bł.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu odwołania D. G., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza R. z dnia [...], nr [...] w sprawie uznania za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:
Burmistrz R. decyzją z dnia [...] orzekł o uznaniu D. G. za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 5 ust. 3, ust. 3a i ust. 3b oraz art. 25 ustawy z dnia 7 września 2007 roku o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn. Dz. U. z 2016 roku, poz. 169 ze zm., dalej jako: "ustawa").
Kwestionując powyższą decyzję D. G. wniósł odwołanie argumentując, że nie uchyla się od płacenia zasądzonych alimentów, natomiast w miesiącach wrześniu i październiku 2015 roku nie doszło do wpłat co najmniej połowy zasądzonych alimentów bez jego winy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpoznaniu odwołania, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W motywach rozstrzygnięcia organ opisał dotychczasowy przebieg postępowania i przedstawiając treść regulacji ustawowej wskazał, iż obowiązek alimentacyjny odwołującego powstał na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 30 marca 2011 roku, sygn. akt [...] zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 26 maja 2011 roku. Orzeczenie to zasądza alimenty od D. G. na rzecz małoletniej P. G. w kwocie 150 zł miesięcznie. W sprawie odwołujący nie wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego, w związku z czym została wszczęta egzekucja świadczeń alimentacyjnych, która okazała się bezskuteczna, zatem decyzją Burmistrza R. z dnia [...] października 2015 roku, nr [...] zostało przyznane na rzecz P. G. świadczenie alimentacyjne w wysokości 150 zł miesięcznie na okres od dnia 1 października 2015 roku do dnia 30 września 2016 roku. Organ pierwszej instancji wezwał odwołującego, pismem z dnia 7 stycznia 2016 roku, do osobistego stawiennictwa celem przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego, wyznaczając czternastodniowy termin. Wezwanie pozostało bez odpowiedzi, dlatego organ pismem z dnia 22 marca 2016 roku wszczął postępowanie w sprawie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. W aktach znajduje się informacja Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w P. z dnia 21 marca 2016 roku o wyegzekwowanych dotychczas od dłużnika alimentacyjnego kwotach (122,83 zł w sierpniu 2015 roku, 534,27 zł w listopadzie 2015 roku, 135,47 zł w grudniu 2015 roku, 130,57 zł w styczniu 2016 roku, 135,47 zł w lutym 2016 roku i 127,81 zł w marcu 2016 roku).
Jak wskazał organ, z materiału dowodowego wynika, że w miesiącu wrześniu i październiku 2015 roku dłużnik nie wywiązał się ze zobowiązań alimentacyjnych, co potwierdza również wyciąg z konta bankowego dołączony przez dłużnika. W tej sytuacji Kolegium za bezsporne uznało to, iż dłużnik alimentacyjny przez okres ostatnich 6 miesięcy nie wywiązywał się w każdym miesiącu ze zobowiązań alimentacyjnych w wysokości nie niższej niż 50% kwoty bieżąco ustalonych alimentów, a co za tym idzie nie została spełniona okoliczność określona w art. 5 ust. 3a ustawy.