Dnia 10 października 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, , Protokolant Referent stażysta Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2017 roku sprawy ze skargi W. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję. LS
Decyzją z dnia [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2017r., poz. 1257 ze zm.), powoływanej dalej jako "k.p.a." - oraz art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 1518 ze zm.) - powoływanej dalej jako: "u.ś.r." - utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...], którą odmówiono W. P. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad B. P. w okresie od dnia 1 kwietnia 2017r.
Organ II instancji wyjaśnił, że w obszernym odwołaniu W. P. wskazała na szereg naruszeń prawa materialnego i procesowego oraz stwierdziła, iż wydane rozstrzygnięcie oparte zostało na przepisie niekonstytucyjnym, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przyznanie wnioskowanego świadczenia.
Kolegium przedstawiło następnie stan faktyczny sprawy, z którego wynikało, iż W. P. w dniu [...] złożyła w organie I instancji wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na matkę - B. P. Do wniosku załączone zostały wymagane dokumenty w tym orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności o stopniu niepełnosprawności B. P. z dnia [...], znak: [...], z którego treści wynika, że B. P. urodzona [...]. legitymuje się znacznym stopniem niepełnosprawności orzeczonym na stałe, lecz nie ma możliwości ustalenia od jakiej daty niepełnosprawność ta istnieje.
Dalej organ odwoławczy stwierdził, że decyzja organu I instancji odpowiada obowiązującemu w tym zakresie prawu oraz ustalonemu stanowi faktycznemu sprawy. Kolegium podkreśliło, że rozstrzygając sprawę nie kwestionowało spełnienia przez W. P. przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem konieczności stałej lub długotrwałej opieki w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, bowiem kwestia ta jest w niniejszej sprawie bezsporna. Kwestią zasadniczą, rzutującą zaś na rozstrzygnięcie organu II instancji jest data powstania niepełnosprawności B. P.. Jak wynika bowiem z orzeczenia Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności o stopniu niepełnosprawności z dnia [...], znak: [...], nie da się ustalić, czy niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Powyższe orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia [...], znak: [...], (a tym samym zawarty w nim zapis o dacie powstania niepełnosprawności), jest wiążące w sprawie i nie można jego postanowień kwestionować w postępowaniu administracyjnym o ustalenie prawa do świadczenie pielęgnacyjnego.
Wobec powyższego organ II instancji stwierdził, że B. P. mimo swej niepełnosprawności, w świetle obowiązujących regulacji nie znajduje się w kręgu osób, w związku z opieką nad którymi może zostać przyznane świadczenie pielęgnacyjne. Co za tym idzie, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka, wynikająca z treści art. 17 ust. 1b u.ś.r., dająca organom administracji publicznej możliwość przyznania stronie wnioskowanego przez nią w dniu [...]. świadczenia.