Dnia 9 stycznia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant Specjalista Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2013 roku sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie wydania prawa jazdy - oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. po rozpatrzeniu wniosku M. Z. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Kolegium z dnia [...] nr [...] o odmowie wznowienia postępowania w sprawie wydania prawa jazdy - utrzymało w mocy własną decyzję.
W toku postępowania administracyjnego ustalono, że na mocy decyzji z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpatrzeniu wniosku M. Z. z dnia 20 sierpnia 2007 r., odmówiło wznowienia postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Kolegium z dnia [...] odmawiającą uchylenia ostatecznej decyzji SKO w P. Kolegium z dnia [...] utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] w przedmiocie odmowy wydania M. Z. prawa jazdy. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ przytoczył dotychczasowy przebieg postępowania wskazując, że M. Z. w podaniu o wznowienie postępowania z dnia 20 sierpnia 2007 r., uzupełnionym pismem z dnia 27 sierpnia 2007 r. powołał się na przesłanki z art. 145 § 1 pkt 4 i 5 K.p.a. Kolegium, po wznowieniu postępowania, odmówiło uchylenia ostatecznej decyzji z dnia [...] decyzją z dnia [...], którą utrzymało w mocy decyzją z dnia [...]. Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił obie te decyzje oraz postanowienie o wznowieniu postępowania w sprawie. Ponownie rozpoznając sprawę, Kolegium decyzją z dnia [...] odmówiło wznowienia postępowania.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy M. Z. podniósł, że nową okolicznością w sprawie, o jakiej mowa w art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., która dałaby podstawę do prawidłowego jej zakończenia, jest dopuszczenie dowodu z zeznań świadków, tj. żołnierzy, którzy razem z nim przebywali na kursie szoferskim i przedstawienie przez nich książeczek wojskowych oraz praw jazdy. Okazanie przez nich praw jazdy pozwoliłoby ustalić, gdzie się znajduje prawo jazdy skarżącego. Powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 grudnia 2007 r. wskazał, że Sąd nie odniósł się w uzasadnieniu do okoliczności, które poszerzyłyby zakres wymienionych dokumentów świadczących o posiadaniu przez niego prawa jazdy.
Wspomnianą na wstępie decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję własną z dnia [...]. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Kolegium przytoczyło dotychczasowy przebieg postępowania wskazując, że w sprawie odmowy wydania prawa jazdy było już wznowione postępowanie na wniosek skarżącego (pochodzący z dnia 3 kwietnia 2006 r.), z powołaniem się na nowe fakty i dowody istniejące w dniu wydania decyzji, a nie znane organowi, który wydał decyzję (art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a.) i rozstrzygnięte decyzją z dnia [...], utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...] odmawiającą uchylenia ostatecznej decyzji z dnia [...]. Rozstrzygnięcie organu poddane zostało kontroli Sądu administracyjnego, który wyrokiem z dnia 12 grudnia 2007 r. oddalił skargę M. Z.. Wyrok oddalający skargę oznacza, że kontrolowany akt administracyjny nie był prawnie wadliwy i zdaniem Kolegium, sprawa korzysta z powagi rzeczy osądzonej. W wyroku tym Sąd uznał, że zeznania świadków, których przesłuchania żądał M. Z., nawet jeśli potwierdzają fakt posiadania przez niego prawa jazdy w 1946 r., nie spełniałyby przesłanek uprawniających organ do wydania wtórnika prawa jazdy. Zgodnie z treścią art. 98 ust. 2 Prawa o ruchu drogowym, wydanie wtórnika prawa jazdy uzależnione jest mianowicie od istnienia dokumentów potwierdzających fakt wydania utraconego prawa jazdy, których to dokumentów brakuje w przedmiotowej sprawie. Brakujących dowodów nie mogą zastąpić zeznania świadków. Wobec treści wyroku Sądu oraz braku nowych istotnych dowodów tj. brakujących dokumentów, Kolegium uznało, że brak jest też podstaw do wznowienia postępowania.