Dnia 17 października 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.), Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, , Protokolant Referent stażysta Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2017 roku sprawy ze skargi D. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie prawa do świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] - w części dotyczącej odmowy prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko A. O. LS
Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016r., poz. 23 z późn. zm.) - w skrócie: "K.p.a." - oraz art. 2 pkt 1, 2, 4, 12, 16, 19, 20, art. 4, art. 5 ust. 1 i 3, art. 7 ust. 1 i 3, art. 48 ustawy z dnia 11 lutego 2016r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2016r., poz. 195) - zwanej dalej: "p.p.w.d." oraz art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. oświadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2015r., poz. 114 z późn. zm.) - powoływanej jako: "u.ś.r." - utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...], orzekającej o odmowie przyznania D. B. prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko A. O. w okresie od 1 października 2016r. i o przyznaniu prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko W. B., w wysokości 500,00 zł miesięcznie, na okres od dnia 1 października 2016r. do dnia 30 września 2017r.
Kolegium wyjaśniło, w odwołaniu od powyższej decyzji organu I instancji D. B. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej odmowy przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko A. O. Odwołująca się zarzuciła art. 6, art. 7, art. 8, art. 11, art. 77 § 1, art. 80 i 107 § 3 K.p.a. poprzez ich niezastosowanie, w tym nienależyte i niewyczerpujące uzasadnienie faktyczne i prawne decyzji, co uniemożliwia sprawdzenie prawidłowości toku rozumowania organu wydającego decyzję oraz motywów rozstrzygnięcia. Ponadto strona zarzuciła organowi I instancji naruszenie art. 7 ust. 2 p.p.w.d. poprzez jego wadliwe zastosowanie i uznanie, iż dochód uzyskany w grudniu 2014r. jest podstawą do ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego bez względu na to, czy dochód ten jest uzyskiwany w okresie na jaki ustalane jest prawo do świadczenia wychowawczego. W uzasadnieniu odwołania D. B. podniosła, że organ I instancji ustalił, że łączny dochód w 2014r. wynosi 25.690,18 zł, zaś miesięczny dochód rodziny 4.289,17 zł. Organ nie uzasadnił w treści decyzji, w jaki sposób poczynił powyższe ustalenia, a ich trafność budzi poważne wątpliwości, bowiem po podzieleniu łącznej kwoty dochodu na 12 miesięcy, miesięczny dochód stanowi kwotę 2.140,85 zł. Wobec faktu, iż rodzina składa się z 5 osób, dochód na osobę w rodzinie wynosi 428,17 zł i nie przekracza progu dochodowego 800,00 zł, wbrew temu co ustalił organ orzekający. D. B. podniosła również, że w grudniu 2014r. otrzymała od pracodawcy A - [...] nagrodę jubileuszową w wysokości 3.749 zł. W Jej ocenie jest to świadczenie jednorazowe i nie powinno być brane pod uwagę przy ustalaniu dochodu rodziny w związku z art. 7 ust. 2 p.p.w.d. Wykładnia tego przepisu ma kluczowe znaczenie dla prawidłowości podjętych w sprawie rozstrzygnięć. Jak wynika z jego literalnego brzmienia dochód uzyskany z tytułu nagrody jubileuszowej wliczałby się do składników dochodu rodziny tylko w sytuacji, gdyby był uzyskiwany w dniu ustalania prawa do świadczenia wychowawczego. Nagroda jubileuszowa jest świadczeniem jednorazowym wypłacanym aczkolwiek co jakiś czas, ale z pewnością nie cyklicznie. O przyznaniu świadczeń winien decydować rzeczywisty dochód rodziny.