Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych skarżąca wskazała, że w doktrynie i orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym do chwili sporządzenia i ogłoszenia wykazu (art. 35 u.g.n.) nieruchomość pozostaje poza obrotem prawnym, jest więc niedostępna dla osób, ubiegających się o jej nabycie, gdyż przeznaczenie nieruchomości do obrotu należy wyłącznie do właściciela.
Skarżąca podkreśliła, że przed publikacją wykazu żaden podmiot nie może ubiegać się o nabycie wymienionych w art. 35 ust. 1 u.g.n. praw do nieruchomości, ani tym bardziej nie może domagać się uzyskania tych praw. O przeznaczeniu danej nieruchomości do obrotu decyduje bowiem wyłącznie jego właściciel, a zatem gmina reprezentowana przez swój organ wykonawczy po uprzednim wyrażeniu zgody przez swój organ stanowiący. Oznacza to, że podjęcie uchwały o wyrażeniu zgody na sprzedaż konkretnej nieruchomości nie jest jednoznaczne z jej przeznaczeniem do sprzedaży. Nie bez znaczenia jest również fakt, iż informowanie o przeznaczeniu nieruchomości do sprzedaży, w sytuacji braku odpowiedniej zgody rady gminy może również stanowić naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 9 u.s.g.
Zdaniem skarżącej, zaproponowana przez Wojewodę praktyka jest nieuzasadniona także z ekonomicznego punktu widzenia. Zgodnie bowiem z art. 35 ust. 2 pkt 6 u.g.n. wykaz zawiera cenę, co wiąże się z koniecznością poniesienia przez gminę kosztów, związanych ze sporządzaniem operatu szacunkowego, mającego określić wartości nieruchomości, co do której nie ma pewności, czy organ stanowiący wyrazi - zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 9 u.s.g. - zgodę na wprowadzenie jej do obrotu.
Skarżąca stwierdziła, że sporządzenie i opublikowanie wykazu przed wyrażeniem zgody przez radę gminy wprowadza w błąd ewentualnych nabywców danej nieruchomości. Także z tego powodu w praktyce gmin przyjęło się, że w pierwszej kolejności podejmuje się uchwałę w przedmiocie wyrażenia zgody na wprowadzenie nieruchomości do obrotu, a dopiero później sporządza się i publikuje odpowiedni wykaz.
Odnosząc się zaś do powołanych przez Wojewodę Łódzkiego wyroków sądów administracyjnych skarżąca wskazała po pierwsze, że powołane orzeczenia zostały wydane w ramach tego samego postępowania, a po drugie, że dotyczą odmiennego stanu faktycznego, w którym doszło do zawarcia umowy dzierżawy z konkretną osobą bez zachowania odpowiedniego trybu (w trybie bezprzetargowym zgodnie z dyspozycją art. 37 ust. 2 u.g.n.). Szczegółowa analiza uzasadnień tych orzeczeń wskazuje, że nieruchomość będąca przedmiotem zaskarżonej uchwały była przeznaczona do dzierżawy, a pomimo tego nie sporządzono i nie podano do publicznej wiadomości odpowiedniego wykazu. Tymczasem w przedmiotowej uchwale organ stanowiący jedynie wyraził zgodę na sprzedaż nieruchomości gruntowej, czym wprowadził ją do obrotu. Przedmiotowa nieruchomość zostanie sprzedana dopiero po sporządzeniu i opublikowaniu stosownego wykazu. Przedmiotowa nieruchomość przed wydaniem uchwały z dnia 30 czerwca 2017 roku nie była przeznaczona do obrotu, a zatem sporządzenie wykazu byłoby w tej sytuacji bezprzedmiotowe. Związek pomiędzy dyspozycją art. 37 u.g.n., a 35 u.g.n. nie dotyczy przedmiotowej sprawy.