stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji Prezydenta Miasta (...) w przedmiocie zakazu zgromadzenia publicznego w dniu 1 maja 1998 roku.
Jednym z przypadków ograniczenia chronionych konstytucyjnie praw i wolności jest ustawa z dnia 5 lipca 1990 r. - Prawo o zgromadzeniach /Dz.U. nr 51 poz. 297/. Zawiera ona normy określające materialnoprawne przesłanki rozstrzygania w sprawach organizacji zgromadzeń publicznych, jak również przepisy regulujące kwestie stricto procesowe. W ocenie Sądu przepisy formalnoprawne, służące realizacji norm materialnoprawnych, w sprawach dotyczących dóbr i wartości chronionych bezpośrednio ustawą zasadniczą, powinny być stosowane wprost a interpretacja ich, we wszystkich wątpliwych, sytuacjach, zawężająca.
Ponieważ omawiana ustawa nie reguluje jakie należy podjąć, kroki w przypadku braków złożonego zawiadomienia, należy odwołać się do ogólnych zasad postępowania, określonych w kodeksie postępowania administracyjnego.
W przypadku braku adresu podmiotu składającego zawiadomienie i braku możliwości jego określenia przez organ, zawiadomienie stosownie do treści art. 64 par. 1 Kpa, należy pozostawić bez rozpoznania. W przypadku braku innych danych wymaganych przez ustawę, należy zgodnie z treścią art. 64 par. 2 Kpa wezwać składającego zawiadomienie do ich usunięcia w stosownym terminie, pod rygorem pozostawienia zawiadomienia bez rozpatrzenia. Z uwagi na szczególny tryb postępowania w sprawach zgromadzeń, przepisy kodeksu postępowania administracyjnego określające terminy muszą być stosowane odpowiednio, z uwzględnieniem terminów określonych. w ustawie - Prawo o zgromadzeniach, wyznaczonych na załatwienie sprawy.
Szczególny tryb postępowania w sprawach dotyczących organizacji zgromadzeń, nakładający na organy obowiązek nadzwyczaj szybkiego działania, wymaga także odpowiedzialnego współdziałania podmiotu składającego zawiadomienie. W razie braku takiej współpracy, jedynie ścisłe przestrzeganie norm postępowania procesowego zawartych w ustawie - Prawo o zgromadzeniach oraz odpowiednio stosowanym kodeksie postępowania administracyjnego, uniemożliwi postawienie organowi zarzutu naruszenia przepisów proceduralnych.
Zdaniem Sądu z milczenia organu po złożeniu zawiadomienia o zgromadzeniu, nie można wyprowadzać tego rodzaju domniemania. Fakt, iż w toku zgromadzenia może hipotetycznie dojść do naruszenia pewnych wartości i dóbr chronionych Konstytucją, a także, to że organy winny podejmować w miarę możliwości działania umożliwiające spokojne odbycie się każdego zgromadzenia, uzasadniają stanowisko, iż wola organu w przedmiocie zgody na odbycie zgromadzenia powinna być jednoznacznie wyrażona i podana do wiadomości organizatora.