Dnia 15 stycznia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant Asystent sędziego Beata Czyżewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2009 r. przy udziale - sprawy ze skargi K. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji oddala skargę. LS
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Burmistrz Ł. na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Firmy A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. z dnia 21 lutego 2008 r., postanowił umorzyć postępowanie administracyjne wszczęte w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr 621/2 i 622/2 położnych w miejscowości O., dla inwestycji polegającej na budowie farmy wiatrowej o mocy 3,0 MW wraz z przyłączem oraz instalacją transformatorową.
Uzasadniając organ wyjaśnił, iż po złożeniu przez Spółkę A wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego prowadził postępowanie w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy, o czym zawiadomił strony. Wskazał, iż zmieniając z urzędu przedmiot sprawy kierował się obowiązującymi przepisami jak również ówczesną interpretacją, że dla wnioskowanej inwestycji wymagane jest ustalenie warunków zabudowy w drodze decyzji o warunkach zabudowy, a nie jak wystąpił wnioskodawca, ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego. W toku postępowania uzyskał interpretację Ministerstwa Infrastruktury zgodnie, z którą budowa zespołu turbin wiatrowych jest inwestycją celu publicznego. Wobec tego, zmienił swoje stanowisko i uznał planowaną inwestycję za inwestycję celu publicznego, zaś postępowanie administracyjne w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy umorzył.
W terminie prawem przewidzianym odwołanie od powyższej decyzji złożyła G. D., właścicielka działki nr 623, sąsiadującej z działkami inwestycyjnymi, wnosząc o jej uchylenie i uznanie, że dla planowanej inwestycji wymagana jest decyzja o warunkach zabudowy.
Uzasadniając wniosek podniosła, iż zgodnie z art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, farma wiatrowa nie stanowi inwestycji celu publicznego. Nie stanowi urządzenia służącego przesyłowi energii jak również urządzenia służącego korzystaniu z urządzeń przesyłowych. Tym samym nie każdą inwestycję świadczenia usług publicznych w dziedzinie energetyki można zakwalifikować jako realizację celu publicznego. Planowana inwestycja to inwestycja prywatna, służąca wyłącznie Spółce. Podniosła, iż z uwagi na ustalenie, że dla terenu inwestycji nie ma obowiązującego planu miejscowego, inwestycja wymaga uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, bo celem publicznym jest przesyłanie, a nie wytwarzanie energii. Powołała się również na ochronę prawa własności, wynikającą z art. 64 ust. 2 Konstytucji RP.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. działając w oparciu o przepisy art. 138 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Uzasadniając organ przywołał dotychczasowy przebieg postępowania i wskazał na przepis art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym w razie braku planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w ramach postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo w sprawie ustalenia warunków zabudowy. O tym, które z tych postępowań winno być wszczęte decyduje charakter danego zamierzenia. Zgodnie z art. 52 ust. 1 w/w ustawy decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego i decyzję o warunkach zabudowy wydaje wójt, burmistrz, prezydent miasta na wniosek zainteresowanego. Taki wniosek wiąże organ administracji, który nie może go dowolnie interpretować i zmieniać zakresu żądania wnioskodawcy. Natomiast w przypadku jakichkolwiek wątpliwości organ winien wezwać wnioskodawcę do sprecyzowania bądź uzupełnienia wniosku. W niniejszej sprawie Spółka A we wniosku z dnia 21 lutego 2008 r. jednoznacznie wskazała, iż dotyczy on ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie farmy wiatrowej wraz z przyłączem oraz stacją transformatorową. Wobec takiego sformułowania wniosku organ I instancji nie miał podstaw do wszczęcia postępowania, a następnie do jego prowadzenia, na podstawie przepisów dotyczących ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji określonej we wniosku. Powyższe uzasadnia twierdzenie, iż postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy zostało wszczęte bez wniosku i należało je umorzyć. Organ wyjaśnił, iż zasadności umorzenia nie należy wiązać ze zmianą stanowiska co do uznania inwestycji za inwestycję celu publicznego, co zostało wywiedzione w uzasadnieniu decyzji organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podkreślił, iż oceny takiej, z odniesieniem do podniesionych przez odwołującą zastrzeżeń, organ I instancji powinien dokonać w postępowaniu o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego, rozpatrując złożony wniosek.