Dnia 26 lutego 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Grosińska, Asesor WSA Małgorzata Kowalska (spr.), , Protokolant Asystent sędziego Daria Przybylska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2020 roku sprawy ze skargi Miasta Łódź na rozporządzenie Powiatowego Lekarza Weterynarii w Łodzi z dnia 8 lipca 2019 r. nr 1/2019 w sprawie odstrzału sanitarnego i odłowu dzików na terenie miasta Łodzi 1. stwierdza nieważność zaskarżonego rozporządzenia; 2. zasądza od Powiatowego Lekarza Weterynarii w Łodzi na rzecz strony skarżącej Miasta Łódź kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonym rozporządzeniem z 8 lipca 2019 r. nr 1/2019 Powiatowy Lekarz Weterynarii w Ł. na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 8 i 8g ustawy z 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1967) - dalej "ustawa" nakazał Miastu Ł.: przeprowadzenie odstrzału sanitarnego lub odłowu w celu uśmiercenia 250 sztuk dzików w terminie do 30 września 2019 r. (§ 1 pkt 1); w przypadku dokonywania odłowu dzików: a) odławianie zwierząt w sposób nie powodujący zbędnego bólu i stresu, b) przewożenie odłowionych zwierząt w celu o którym mowa w lit. c, c) uśmiercanie dzików poprzez podanie środka farmakologicznego przeznaczonego do eutanazji przez lekarza weterynarii (§ 1 pkt 2); niezwłoczne zgłaszanie Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii w Ł. odstrzelonych dzików oraz dzików uśmierconych po odłowieniu (§ 1 pkt 3); przekazanie do utylizacji w zakładzie utylizacyjnym kategorii 1 zwłok dzików uśmierconych po odłowieniu (§ 1 pkt 4). W § 2 wskazanego rozporządzenia określono, że wchodzi ono w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa [...].
Skargę na powyższe rozporządzenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wniosło Miasto Ł. podnosząc zarzuty naruszenia:
art. 45 ust. 1 ustawy - poprzez błędne przyjęcie, że istnieje zagrożenie wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt na terenie Ł.;
art. 45 ust. 1 pkt 8 ustawy - poprzez błędne przyjęcie, że właściwym do przeprowadzenia odstrzału sanitarnego na terenach dzierżawionych przez koła łowieckie jest Miasto Ł.;
art. 45 ust. 1 pkt 8g ustawy - poprzez błędne nakazanie odłowienia zwierząt łownych i postępowania z odłowionymi zwierzętami, mimo braku wystąpienia przesłanki zagrożenia wystąpienia choroby zakaźnej;
art. 47a ust. 1 ustawy - w zakresie braku właściwości Miasta Ł. do przeprowadzenia odstrzału sanitarnego na terenach objętych ochroną przyrody na terenie miasta Ł..
W oparciu o powyższe zarzuty strona skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia w całości oraz o obciążenie Powiatowego Lekarza Weterynarii w Ł. kosztami postępowania w sprawie.
W uzasadnieniu strona skarżąca podniosła, że Miasto Ł. jako adresat kwestionowanego rozporządzenia zostało zobowiązane do jego wykonania. Naruszenie jego interesu prawnego oraz uprawnienia polega na nałożeniu na adresata obowiązku wykonania określonych rozporządzeniem działań, zorganizowanie ich w określonym czasie, a także ich sfinansowanie. Prezydent Miasta Ł. podkreślił, że Miasto Ł. nie posiada stosownych służb, które mogłyby wykonać zadania nałożone rozporządzeniem, zmuszone więc jest do zorganizowania sposobu realizacji obowiązków, a także do ich sfinansowania, mimo iż nie posiada na ten cel zabezpieczonych środków w budżecie.
W ocenie skarżącego powiatowy lekarz weterynarii może nakazać wykonanie czynności, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 8 i 8g ustawy, wyłącznie wówczas, gdy wystąpiła choroba zakaźna zwierząt, która podlega obowiązkowi zwalczania lub istnieje zagrożenie wystąpienia takiej choroby. Z dokumentów z 3 kwietnia 2018 r. oraz z 23 kwietnia 2018 r., stanowiących korespondencję Miasta Ł. - Zarządu Zieleni Miejskiej z Powiatowym Lekarzem Weterynarii i odpowiedzi Inspekcji Weterynaryjnej, a także dokumentu opublikowanego na stronie Głównego Inspektoratu Weterynarii - Stan zakaźnych chorób zwierzęcych 2019 - biuletyn za czerwiec, wynika, że nie tylko nie odnotowano żadnego wypadku wystąpienia ASF na terenie miasta Ł., ale także podejrzenia wystąpienia tej choroby. W ocenie strony skarżącej, brak było zatem przesłanek do wydania zaskarżonego rozporządzenia na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 8 i 8g ustawy.