Dnia 23 stycznia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Anna Stępień Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2018 roku sprawy ze skargi A. O. o wymierzenie grzywny Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w B. za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 sierpnia 2016 roku w sprawie II SAB/Łd 108/16 w przedmiocie bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania dotyczącego prawidłowości wybudowania budynków gospodarczych 1. wymierza Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w B. grzywnę w wysokości 2.000 (dwa tysiące) złotych; 2. przyznaje od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. sumę pieniężną na rzecz skarżącego A. O. w kwocie 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych; 3. zasądza od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. na rzecz skarżącego A. O. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. LS
A. O. w dniu [...] skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na niewykonanie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 sierpnia 2016 roku, sygn. II SAB/Łd 108/16. Skarżący wniósł o:
1) wymierzenie Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w [...] grzywny;
2) przyznanie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości 3.000 zł;
3) zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania sądowego.
W motywach skargi jej autor wskazał, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2016 roku, sygn. II SAB/Łd 108/16 zobowiązał Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] do wydania aktu kończącego postępowanie w terminie 30 dni od dnia doręczenia akt organowi, stwierdzając jednocześnie, że bezczynność organu i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzył organowi grzywnę w wysokości 1.500 zł, a skarżącemu przyznał sumę pieniężną w wysokości 1.000 zł. Akta zostały zwrócone organowi I instancji w dniu [...].
Ponieważ termin wykonania wyroku upłynął bezskutecznie, skarżący wezwał organ do jego wykonania, doręczając mu wezwanie do wykonania wyroku w dniu [...], po czym wywiódł skargę na niewykonanie wyroku.
Jak napisał skarżący, w następstwie wniosku z dnia [...] organ zawiadomił strony o odrębnym prowadzeniu postępowań do każdego z budynków gospodarczych, w tym postępowania o znaku [...] dotyczącym budynku gospodarczego o wymiarach 5,90 x 11,55 m i tego postępowania dotyczy skarga. Postanowieniem z dnia [...], nr [...] (sprostowanym co do daty wydania postanowieniem z dnia [...], nr [...]) organ nałożył na właściciela obowiązek wykonania ekspertyzy technicznej, zakreślając termin jej wykonania do dnia [...]. Ekspertyza została doręczona organowi dnia [...] i przez następne 3 miesiące organ niczego w sprawie nie uczynił. Następnie postanowieniem z dnia [...], nr [...] organ nałożył na właściciela obowiązek uzupełnienia ekspertyzy, zakreślając termin wykonania do dnia [...]. Od dnia upływu zakreślonego terminu organ żadnych czynności w sprawie nie podejmuje, nie wydał też decyzji kończącej postępowanie.
W przedstawionym stanie rzeczy - w ocenie autora skargi - zasługuje ona na uwzględnienie.
Wnosząc o przyznanie sumy pieniężnej skarżący wniósł o uwzględnienie nie tylko stwierdzonej wyrokiem bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania przez organ nadzoru budowlanego z rażącym naruszeniem prawa, ale również okoliczności całkowitego lekceważenia przez organ obowiązków przewidzianych prawem, jak choćby obowiązek wykonywania wyroków sądowych (w tej sprawie czynności zmierzające do wykonania wyroku podejmowane są z wielomiesięcznymi przerwami, a obecnie zaniechano całkowicie prowadzenia sprawy). Takie zachowanie organu powoduje dla skarżącego potworny uszczerbek moralny, w postaci całkowitej utraty zaufania, że organ nadzoru budowlanego nie jest w stanie załatwić sprawy nawet wtedy, gdy został zobowiązany do tego wyrokiem Sądu. Skarżący czuje się wykluczony ze społeczeństwa, poprzez traktowanie przez organ jego sprawy z całkowitą ignorancją organu.